Keylina - 87

“Dat gaat niet”, zei Yue streng.
“Alstublieft”, smeekte Keylina. “Ik zal terugkomen als u wilt, om me weer gevangen te laten nemen, maar alstublieft, u moet me laten gaan.”
“Keylina, dat gaat niet”, zei ik zacht. “Je bent nog steeds de prinses van de vuurnatie, en de grootste vijand van de waterstam, op de vuurheer zelf na.” Keylina draaide zich naar me om.
“Alsjeblieft, Lizzie, je moet me begrijpen. Ik moet met mijn moeder praten, en ik wil onze ouders, mijn echte ouders, leren kennen. Nu ik het weet kan ik toch niet wachten om hen te leren kennen?” Ik glimlachte en legde mijn hand op haar schouder.
“Je hebt zelf gezegd dat je moeder wist dat je lang weg zou blijven. Ze weet waar je bent, ze weet dat ik je alles verteld heb, en ik weet dat ze geduldig zal wachten tot ze je weer kan zien.”
“Maar ik heb niet eens het medaillon dat ze me gaf”, snikte Keylina. Ik glimlachte en nam het uit mijn zak. Ik keek snel even naar Yue, die knikte. Ik hing het medaillon om Keylina’s hals.
“Ik heb het opgehaald voor je.”
“Bedankt.” Keylina droogde haar tranen. “Maar mag ik haar wel schrijven?”
“Enkel als we zeker weten dat de vuurheer het niet leest”, zei Yue. “Hij mag hier niets van weten.”
“Oké”, fluisterde Keylina. “Maar… Mijn ouders. Ik moet hen zien.”
“Keylina, je bent niet de eerste die door de vuurheer gestuurd is om mij terug te halen. Onze ouders zijn hier.”
“Echt, mag ik ze zien?”, vroeg Keylina meteen.
“Ik laat ze even halen”, zei Yue.
“Mag ik mee?”, vroeg Keylina.
“Nee”, zei ik. “Ze weten nog niet dat je hier bent. En… Nou ja, ze zitten ook in de gevangenis, ze doen nogal moeilijk en zijn kwaad op me omdat ik de vuurheer niet volg.”
“Oh”, schrok Keylina.
“Maakt nu niet uit”, zei ik zacht. “Nu gaat het om jou. Natuurlijk halen we hen.” Yue knikte en liep het lokaaltje uit.
Het duurde niet lang voor er op de deur geklopt werd. Ik keek Keylina aan.
“Wacht hier even, ik ga hen zeggen dat jij hier bent, en dan komen we naar je toe.”
“Oké”, fluisterde ze. “Ik ben toch wel zenuwachtig.”
“Dat zijn we allemaal.” Ik liep naar de troonzaal.