003

"Ik kan mijn woede niet meer onder druk houden, en haal bijna uit naar mijn eigen moeder. "Hoe durft ze godverdomme mijn favoriete shirt te verpesten?! Ik zucht en plof boos op de bank, je kan het bekijken mam ik doe niks meer voor je! Ik blijf mijn moeder boos aankijken, waarom gunt ze het ons niet gewoon dat we een band leuk vinden? Maar nee hoor, ze moet zo ver gaan en mijn Tom shirt vernielen, wat voor een moeder is het eigenlijk? Boos sta ik op en loop naar het cd rek, ik pak een cd van mijn moeder en gooi hem keihard op de grond, en begin erook nog even op te stampen. Zo da is alvast 1 cd die het niet meer doet! 'Wat doe je!' roept mijn moeder woedend uit en ik kijk haar aan. 'Ik verniel je CD's, jij vernielt dingen van mijn favo band, en ik verniel dingen van de muziek waar jij van houdt!' roep ik boos uit en ik begin aan de tweede cd. Boos stamp ik de tweede cd kapot, is er nog meer te vinden. Dit is pas herrie! Hollandse herrie, Tokio hotel is wel een stukje beter mam! Boos gooi ik een cd door de kamer en hij beland tegen een vaas. Mijn moeder kijkt me steeds woedender aan. 'Hoe kun je kreng!' roept mijn moeder uit. 'Nu weet jij ook hoe het voelt, dit shirt betekent hartstikke veel voor me ja!' roep ik woedend uit en ik kijk of ik nog iets kan vinden wat ik kan slopen.

Ik zie hoe Quincy me aankijkt, ik denk dat zei het zelfde had gedaan als iets van haar verpest was. "Ik neus door het hele huis, ik moet iets hebben wat ik kapot kan maken, ik kom terecht bij een foto. 'Ik kijk grijnzend naar die foto en pak die op. 'Niet die foto!' roept mijn moeder uit. 'Je zou een foto van mij en Tokio Hotel ook slopen als die zou bestaan, dus deze van jou en Frans Bauer kan echt niet hoor' zeg ik en mijn moeder komt snel naar me toe gerent, ik sta er nog steeds mee in me handen, 'ik wil hem bijna op de grond gooien. "Maar dan trekt mijn moeder de foto uit mijn handen, boos zucht ik en kijk haar woedend aan. "Als jij nog eens iets verpest , gaat deze foto eraan! Ik wou dat papa thuis was, hij mag Tokiohotel wel! Het enige wat mijn moeder dan doet is haar hoofd schudden en ze loopt weg en ik loop naar Quincy toe. Quincy geeft mijn een klein schouderklopje, doe even rustig aan zusje. "Boos schudt ze haar hoofd, ik kan niet rustig doen, ik had hem gewonnen er stond zelfs een handtekening op! Het zal me ook niet verbazen als ze die brief heeft weggegooid Een diepe zucht verlaat mijn mond, en ik besluit maar even naar buiten te gaan en af te koelen. "Ik pak mijn telefoon en zet de muziek van TokioHotel aan, ik word er rustig van, ik besluit pap maar een smsje te sturen : Lieve papa, ik hou het niet meer vol met mama. Ik zou dol graag willen dat je weer thuis was!

Wanneer ik het sms'je heb verzonden doe ik mijn mobiel in mijn zak en zucht, ik hoop dat papa antwoord geeft. Boos geef ik een steentje een trap, ik wou dat ik een ander leven had. 'En niet dat ik z'n moeder had, waarom moet ze hun nou haten, ik voel een hand op mijn schouder, ik schrik en kijk om. "Mijn zusje Quincy staat naast me en kijkt me aan. Komop meisje, ik weet dat je boos bent, maar je krijgt van een nieuw Tom-shirt. Ik zie haar zuchten en haar ogen worden gevuld met tranen, ik vind het heel lief van je! "Maar dit shirt was gewoon heel speciaal voor mijn, ik hoop dat ik de brief nog wel heb! 'Zal ik je helpen met het zoeken naar die brief?' vraagt Quincy en er rolt een traan over mijn wang en ik knik dankbaar. Zachtjes lopen we de trap op, we laten niets merken dat we naar boven lopen. 'Stel je voor als mama de brief heeft gevonden. Ik laat een kleine gil uit mijn mond verdwijnen als ik mijn moeder in me kamer zie staan! 'Wat doe je hier?' vraag ik angstig en mijn moeder grijnst en laat de Tokio Hotel DVD zien en mijn ogen worden groot hoe heeft ze die kunnen vinden? Quincy en ik hadden die nog zo goed verstopt. Boos ren ik mijn kamer in en probeer hem te pakken, haar andere hand heeft ze achter haar rug, mijn ogen worden nog groter als ze de brief in haar andere hand heeft. "Mama! Nee doe het niet! Ik ga je sireus echt vermoorden als je dit doet! 'Mijn moeder blijft maar grijnzen en ik kijk Quincy hopeloos aan. 'Mam, alsjeblieft, dit kan je niet doen' smeekt Quincy nu ook, maar mama blijkt zich er echt niks van aan te trekken.