035*
De auto werd voor de bekende deur geparkeerd en we stapten uit. De rit was foutloos verlopen. Ik liep als eerste het grindpaadje voor het huis op. Ik keek door het raam naar binnen en bleef even verslagen staan, waarna ik riep: 'Nee he! We moeten nog al die rotzooi binnen op gaan ruimen!' Vermoeide kreunen klonken achter me. 'Moest je ons daar nou aan helpen herinneren?' Klonk Gustav's stem. Tom duwde me aan de kant en opende de deur, 'komt straks wel,' bromde hij. Zigzaggend door de troep begaven we ons naar de woonkamer, waar de de andere troep van de banken en stoelen op de grond veegden en er uitgeput op neerzakte. Hoe kon je in Godsnaam zo moe zijn van een bezoekje aan het ziekenhuis? Ik viste mijn mobiel uit mijn broekzak; 8 gemiste oproepen: Thuis. 'Shit! Mam wist helemaal niet dat ik met jullie meeging!' Haastig drukte ik op het groene horentje en legde de mobiel tegen mijn oor aan.
'Met mevrouw Dawson'
'Mam?'
'Mijn god! Crissie? Waar wás je?!'
'Bij Tom, hij moest naar het ziekenhuis!'
'Jezus! Ik heb hier bijna de politie ingeschakeld om je te kunnen vinden!'
Ja, mam kon goed overdrijven.
'Kom onmiddelijk naar huis!'
Een zucht rolde over mijn lippen. Dacht je eindelijk even rustig te kunnen zitten, kreeg je dit weer.
'Ben onderweg,' zei ik waarna ik ophing.
'Dus, ik moet naar huis,' zei ik vermoeid. Het was nog lang niet donker, dus kon ik best alleen gaan. 'Dan zie ik je morgen wel weer.' Veel enthousiasme klonk er niet in Tom's stem, maar ik kon het hem niet kwalijk nemen. Ik sprong op en liep struikelend weer terug naar deur. 'Daag!' Nog wat gebrom uit de kamer en de deur sloeg met een klap achter me dicht. Ik pakte mijn fiets, die daar al die tijd voor de deur had gestaan, en reed terug naar huis. Morgen zou ik ook weer naar de filmset gaan, maar daar dacht ik nu nog niet echt aan. Op dit moment kon ik alleen maar hopen dat mijn moeder me geen huisarrest zou geven voor mijn redelijk lange afwezigheid.
Jullie dachten bij het vorige hoofdstuk: "Er gaat iets gebeuren!" Maar nee hoor (: Dit keer niet.
Reacties??
Reageer (3)
verder verder verder
1 decennium geleden<3
Ze mag nu niet alleen blijven!
1 decennium geledenSnel verder! <3
verder!
1 decennium geleden