Chapter 19

We reden achter Carlisle de parkeerplaats af een lange straat door en een brug over. We reden een woonwijk in. We croste met z’n alle langs een fietspad af. Ergens reden we een roodbruggetje over een straat in. De Achtkantmolen las ik op het bordje. Wat een rare naam en wat een vreemde taal. Carlisle stopte op een parkeer haven en wij parkeerde in de straat. Carlisle stapte uit en liep naar Edward, Bella en Nessie. Samen met Edward bekeek hij een paar dingen. Ik zuchtte even en keek naar Abby. Ze keek rond. Carlisle liep naar ons toe en ik stapte even uit.
‘Hier zijn de sleutels voor dat huis.’ Hij wees naar het huis naast ons met het rode dak.
‘Hier heb je de papieren en ik zou zeggen, veel plezier.’ Ik nam alles aan en stapte weer in.
‘Waar?’ vroeg Abby. Ik wees naar het huis naast ons.
‘Ziet er leuk uit.’ Zei ze. Ik startte de auto en reed de redelijk grote oprit op.
‘We zijn er.’ Riep ik over mijn schouder naar. Owen en Alice sliepen namelijk. Spencer is de enige die de hele weg wakker was. Alice en Owen schrokken wakker en keken verward rond.
‘Zijn we al?’ vroeg Owen slaperig. Alice wreef in haar ogen en keek toen enthousiast rond.
‘Cool.’ Zeiden ze. Ik zette snel de motor af en stapte uit. Ik keek de straat rond en zag Carlisle en Esmé samen met Alice in het huis naast ons, Rose en Emmett op het hoekje en Bella, Edward en Nessie op het ander hoekje. Leanne en Jack zag ik nergens, waarschijnlijk hadden ze een huis om het hoekje of zo. Ik liep samen met Abby naar de deur en ik stopte hem in het sleutelgat. Er volgde 2 zachte klikken en ik deed de deur open. Er kwam een geur ons tegenmoet dat me aan mijn bezoek aan Indonesie deed denken.
‘Wat is dit voor lucht?’ Vroeg Alice.
‘Waarschijnlijk van de vorige bewoners.’ Zei ik. Iedereen liep naar binnen en Abby deed overal even snel het raam open. Ik keek naar de overkant. Op de oprit van de overburen stond een zwarte Volvo S40 en volgens mij zag ik daar 2 bruine ogen achter het raam. De ogen zagen dat ik kek en verdwenen snel achter lamellen. Dat konden we zeer goed gebruiken. Glurende buren. Ik zuchtte en deed snel de deur dicht. Ik stond in de gang en aan allebei mijn kanten waren deuren. Ik deed de rechter open. Ik zag een klein kamertje waar een bureau kon staan. Achter de andere deur verschool een wc en verder in de gang waren nog 2 deuren. Ik deed de eerste open en zag een grote kamer dat waarschijnlijk een kamer zou zijn. Ik deed de deur dicht en deed de deur aan het einde van het gangetje open. Een badkamer, grappig. Ik liep terug de gang in en liep door de glazen deur naar de woonkamer. Abby keek bedenkelijk rond.
‘Wat vindt je er van?’ vroeg ik. Ik liep naar haar toe en pakte haar handen vast en gaf haar een kus.
‘Ik vind het een leuk huis, alleen ik denk niet dat de woonkamer hier in past.’ Zei ze.
‘We bedenken wel wat.’ Zei ik. Ik keek verder de ruimte door. Aan het einde van de ruimte was een grote glazen deur naar buiten en links een keuken.
‘Waar zijn de kinderen eigenlijk?’
‘Boven.’ Zei Abby. Ik liet haar handen los en liep naar de glazendeur en sloeg meteen rechts af de trap af. Boven was het donker en er was echt een enorm hoog plafond. Recht tegen over mij was een kamer en aan allebei de kanten van de trap nog een kamer. Oftewel de kamers van de kinderen. Ik liep naar een van de kamers en zag Alice in het midden van de kamer liggen. Ze keek naar het plafond en ik zag dat ze aan het denken was dus liet haar even.
‘Papa.’ Hoorde ik achter me. Ik keek de donkere ruimte door en zag Owen en Spencer bij een muur.
‘Wat doen jullie?’ vroeg ik.
‘Er is hier een geheime ruimte.’ Zei Spencer. Ik liep naar ze toe en ik zag dat Spencer er half in zat. Het was een kleine ruimte van 4 bij 2 en misschien maar 1 meter hoog. Ze zaten allebei onder het stof en spinnen webben. Het deurtje was erg klein en misschien maar 60 cm bij 60 cm. Owen stapte naar binnen en allebei pakte ze mijn handen vast en trokken me naar binnen.