De nieuwe jongen

7. De nieuwe jongen

‘Vertel het nog eens.’ Zei een nieuwsgierige Sam tegen haar zus. ‘Ik wil precies weten wat er is gebeurt.’
Emily keek haar zuchtend aan. ‘Dat had ik je toch al verteld. Sneep en Pierce kwamen kijken hoe het met jouw ging, toen jij van je bezem was gevallen. Ik had een gesprekje met Pierce over jouw, ze vertelde over haar dochters en kwam Sneep tegen op de gang. Dat is alles. Verder is er niets bijzonders gebeurt. En daarbij…’ maar verder kwam ze niet. Haar ogen bewogen opeens de andere kant op waardoor ze niet meer naar Sam keek.
‘Emi, is alles goed?’ vroeg Sam aan haar zus. Maar kreeg geen antwoord.
Met een hand weef Sam voor de ogen van Emily maar ze zag het niet. Emily had opeens alleen maar oog voor een jongen die net langs hun was gelopen.
‘Is hij niet geweldig?’ vroeg ze in één adem. Emily’s ogen straalde een diepe verliefdheid uit. Sam keek haar vragend aan. Niet wetend wat er aan de hand was.
‘EMILY ZWARTS!’ riep Sam zo hard dat niet alleen Emily maar ook de rest van de grote zaal. Waaronder de hele Zwadderich tafel, haar geschrokken aan keken, door de onverwachte kracht is Sam haar stem.
‘Het is die jongen die net voor bij liep,’ Antwoorden Emily snel en wat zachter. ‘Hij heet William en is net nieuw op school. Hij schijnt van een andere tovenaars school te komen, maar wil op Zweinstein zijn studie verder voort zetten. Het is die jongen met het bruine haar.’Emily wijst naar een jongen die wat verder op aan de tafel van Ravenklauw zat. ‘Is hij niet mooi?’
Sam volgde de wijsvinger van Emily naar de jongen die ze aan wees. ‘mm,’zei ze nadenkend. ‘Ja helemaal iets voor jouw. Maar vertel het niet aan vader en moeder, je weet toch wat ze hier van denken.’
Emily knikte met neer geslagen ogen. ‘Ja, ik weet het.’
Gabriël Zwarts was net zoals de rest van zijn familie een aanhanger van Voldemort en wilde dat zijn dochters later zouden trouwen met iemand van Zuiver bloed. Iedere dag vertelde hij hun dat ze nooit thuis mochten komen met een bloed verader of met een dreuzel. Dat zou de heer van het duister niet accepteren.
Emily keek haar zusje aan. ‘Maar wat nu, we zijn zestien en vader zei vorige week dat we binnenkort iets groots kunnen verwachten van de heer…’
‘SSt.’ Zei Sam, terwijl ze een hand voor de mond van Emily drukte. ‘Niet hier, moet iedereen weten wat onze ouders zijn,’ Snel trok Sam haar tweelingzus de grote zaal uit en liep toen snel de kerkers in.
‘Sorry, Sam,’ Emily trok haar neus beschamend op. ‘Het spijt me dat ik bijna de naam van de heer hard op heb geroepen in de grote zaal. Maar ik mag hem niet.’
Sam zuchtte. ‘Ik ook niet, maar hij is wel onze heer, en jij en ik zullen binnenkort ook een dooddoener worden, dat weet je net zo goed als ik. Wij moeten de naam Zwarts hoog houden. En daarnaast,’ vervolgde ze fluisterend. ‘Hoorde ik vader tegen moeder zeggen dat hij ons misschien uit wil huwlijken aan twee tovenaars families van zuiverbloed. Twee families die in een goed blaadje bij de heer van de duister staan.’
Emily keek Sam geschokt aan. ‘Dat nooit, Ik wil nooit of te nimmer met iemand trouwen die ik niet ken. Vader mag dat niet doen.’
‘Wat mag je vader niet doen?’ vroeg een lijzige stem van achter een hoek, daar vanuit de schaduwen stapte een lange man met zwart haar dat als gordijnen voor zijn gezicht hing, zijn zwarte gewaad gleed zonder geluid te maken achter hem aan.
Zowel Sam als Emily keken elkaar even zwijgend aan.
‘Nauw, juffrouw Zwarts,’ vroeg Sneep aan Emily. ‘Wat mag uw vader niet doen?’ zijn zwarte ogen vonden haar blauwe ogen en Emily moest moeite doen om ze niet af te wenden.
‘Er is niks, professor,’ bracht ze langzaam uit. ‘Sam en ik waren alleen rustig aan het praten over… over.’
‘Over huiswerk,’ viel Sam bij, nu keek Sneep haar doordringend aan, iets aan de twee zei dat Sneep hun niet geloofde, maar hij ging er niet verder op in. In plaats daar van zei hij: ‘ Jonge dames, ik wil jullie heel graag even onder vier ogen spreken. Vanavond negen uur in mijn kantoor.’ Daarna, zonder ook nog maar iets te zeggen liet hij de tweeling alleen achter.
‘Begrijp je iets van die engerd,’ vroeg Emily met opgetrokken wenkbrauw aan Sam. Ze had het gevoel dat Sneep iets van plan was. Zowel zij als Sam wisten dat Sneep een Dooddoener was, omdat hij vaak bij hun thuis kwam.
Maar Sam schudde haar hoofd. ‘Ik weet wat je denkt. Maar ik mag hem wel, tenslotte is hij mijn afdelingshoofd. En..’
‘En de man die jullie altijd voor trekt.’ Zei Emily. ‘Ja ik weet het. Maar het is tijd voor onze volgende les. Ik heb Geschiedenis van toverkunst.’
Sam Knikte. ‘Ja, ik heb een blok uur Bezweringen. Ik zal daarna vader een uil sturen om te vertellen dat alles goed gaat.’
Emily knikte. ‘Ja, vader en moeder zullen vast blij zijn om te horen dat je weer beter bent.’ Snel omhelsde ze haar zus, en rende naar de zevende verdieping. Samantha rende haar achter na en liep het Bezweringen lokaal in.

Twee uur gingen voorbij, toen de bel ging, liepen Sam en Emily elk een eigen weg,
Emily liep naar de Grote zaal, daar zag ze William weer, en terwijl ze uit haar ooghoeken bekeek, nam ze langzaam wat brood, het ging prima tot dat William haar kant op keek. Snel keek ze weg, Als hij me maar niet heeft zien staren, dacht ze blozend, jammer bleek haar angst waarheid te zijn. ‘heey.’ Zei hij, toen hij voor Emily ging zitten. ‘Eh, hallo,’antwoorden Emily met een rood hoofd.
‘Mag ik er bij komen zitten?’
Emily knikte. ‘Natuurlijk,’ zei ze zonder hem aan te kijken.
William grijnsde van oor tot oor, alleen zag Emily dat niet. ‘Jij heet Emily toch?’ vroeg hij. Emily knikte. ‘Volgens professor Banning, ben jij een van zijn beste leerling uit zijn afdeling. En ik wilde je graag vragen of je me morgen een rondleiding door de school wilde geven?’
William’s bruinen ogen keken diep in de blauwe ogen van Emily en ze knikte. ‘Natuurlijk, William,’
‘Geweldig,’ Er kwam een lichte twinkeling in zijn ogen, ‘Is morgen goed?’
‘Natuurlijk, heel graag. Hoe laat?.’
William dacht even na. ‘Het is zaterdag morgen, dus wat dacht je van tien uur?’
Emily knikte instemmend. ‘Tien uur, klinkt goed.’
‘Dan zie ik je morgen,’ en met een knipoog liep hij de grote zaal uit. Emily bleef een tijdje zitten, bij de gedachte dat ze morgen de hele dag met een mooie jongen op stap was. Maar tot haar grote schrik, bedacht ze zich dat de bel net gegaan was, en dat ze les had in verweer tegen de zwarte kusten. Een les die door Sneep gegeven werd. ‘O nu heb ik een probleem.’ Mompelde ze.
Zo snel als ze kon, greep ze naar haar tas en sprinten naar de derde verdieping, ze zou Sam later wel vertellen wat ze in haar weekend had gedaan.