Wat is daar?

'En toen zei ik dat je hem nog wel zou bellen', riep Caroline die nu haar hoofd in een kussen verborg waardoor haar lachen gesmoord werd. Meteen regeerde Bonnie door een kussen naar haar te smijten. Terwijl Caroline nu lachend op de grond lag doordat het kussen haar geraakt had nam ik Bonnie mee om wat van beneden te halen. 'Ik kan Caroline wel vermoorden, ik zweer het ik doe er nog wat!', zei Bonnie met opeengeklemde kaken en haar handen tot vuisten gebald. 'Oh, daar ga ik wel van uit maar waarschuw me even als het zover is', lachte ik terwijl we de trap afliepen. We kwamen de keuken binnen. 'Heb je trouwens al een date voor het feest?', vroeg Bonnie nieuwsgierig en ze ging op een barkruk ging zitten bij het aanrecht. 'Nee nog niet', gaf ik eerlijk toe terwijl ik in de keukenkastjes zocht. 'Ik heb gehoord dat er nieuwe jongens op school komen misschien zit daar wel een leuke voor ons tussen', giechelde Bonnie. Ik rolde met mijn ogen en stopte een zak popcorn in de magnetron. We kwamen mijn slaapkamer binnen en meteen zei Caroline dat ze inderdaad wel een leuke jongen nodig had voor het feest en maandag meteen zou kijken wie ze zou vragen. 'Ik ga absoluut niet op een van hun aflopen en zeggen: 'He wel je met mij naar het feest als mij date?', zei Bonnie. 'Ik ben het met Bonnie eens, denk je dat ik dat dan ook zou doen dat is meer iets voor Caroline?', grinnikte Esther. Caroline smeet meteen een kussen naar Esther. We kletsten nog wat over school,jongens en de nieuwe spullen die we gekocht hadden. Caroline stopte opeens met praten wat voor haar ongewoon was en iedereen keek haar verbaasd aan. 'Ik dacht dat ik iets hoorde...', mompelde Caroline. We keken elkaar even aan en lachten en meteen praten we weer verder. Toen hoorde ik weer een raar geluid. 'Het komt van buiten', mompelde Esther terwijl ze opstond en naar het raam toe liep. Ik volgde haar en keek uit het raam. Ik zag eerst niks maar toen ik wat beter keek zag ik een paar gedaantes in de tuin. 'Het lijkt net of ze aan het vechten zijn', fluisterde Esther. Caroline drukte zich nu ook tegen het glas aan. 'Waar waar?,zijn ze knap?', giechelde Caroline haast hysterisch. We hoorden iemand de trap op rennen en Bonnie kwam enkele tellen later de kamer binnenstormen. 'Ik bel de politie wel', zei ze haast buiten adem. 'Dat hoeft helemaal niet waarschijnlijk stoppen ze zo en gaan ze dan weg', probeerde ik haar te verzekeren. Net op dat moment kwamen er nog meer jongens aan en begonnen ook mee te vechten. 'Waarom doen ze dat nou... hé, volgens mij ziet een van hun ons..', verder kon Esther niet komen want ik trok meteen het gordijn dicht'. 'Ik ga wel even kijken het heeft geen zin om te bellen als het allemaal een misverstand blijkt te zijn', zei ik terwijl ik de trap af liep met de anderen achter me aan. 'Lijkt het je wel zo'n goed idee?', vroeg Bonnie angstig. 'Rustig maar het komt allemaal wel goed ze weet wat ze doet', zei Esther om Bonnie gerust te stellen maar ze keek me zelf een beetje onzeker aan. Ik glimlachte en schoof de schuifdeur open en keek voorzichtig om de hoek heen maar zag niks. Ik liep verder het grasveld op maar zag niet veel in het donker en ik hoorde ook niet veel. Opeens hoorde ik geluid als een soort lach niet ver van mij vandaan. Ik liep langzaam verder en dook voor de zekerheid een paar bosjes in toen ik voetstappen hoorde. 'Dus ze woont hier?', hoorde ik een stem zeggen. 'Ja, waarschijnlijk wel maar we wachten nu nog de juiste tijd af we willen haar niet lastig vallen', hoorde ik een andere stem zeggen. Ik schrok maar bleef toch stil omdat ik voetstappen hoorde. ‘Volgens mij heeft ze mij gezien’, zei een jongensstem. ‘Sukkel!, het plan was om ons eerst niet te laten zien’, mopperde een andere jongen. Daar ben je dan te laat mee dacht ik in mezelf en ik wou over de bladeren gluren maar iets weerhield me. ‘Wat nu?’, hoorde ik weer een andere jongen zeggen. ‘Geen idee ze zou misschien wel de politie bellen en trouwens ze wil vast niet Paul’s kwijlende bek zien’, lachte een jongen hard en meteen hoorde ik een stomp die waarschijnlijk van die ene Paul kwam. 'Ze was wel aardig tegen mij en als ze dan al niet van ons schrikt waarom zou ze dan nu schrikken?, hoorde ik weer iemand zeggen. 'Omdat het misschien een beetje freaky voor haar zou zijn als wij zomaar voor de deur zouden staan en we zijn net weer normaal', hoorde ik iemand zeggen gevolgt door een zucht. Ok… nu was het duidelijk ik moest hier zo snel mogelijk weg komen, maar hoe?