Broerderliefde

‘Geef dat aan mij.’
‘Nee! Ik heb het nog nodig.’
‘Ik heb het harder nodig. In het lab kunnen ze het goed onderzoeken. Geef het aan mij.’
‘Je krijgt het niet.’
‘Je bent stom bezig, Sherlock. Je beseft toch wel dat je niet alleen het hele Britse volk in gevaar brengt, maar dat mammie zich ook nog eens dood zou schamen als ze ons zo zag?’
‘Geef het dan op, Mycroft.’
‘Als jij mij nou gewoon dat ding gaf -’
‘Nee. Ik ben nog niet klaar met mijn onderzoek.’
‘Ik vorder het op in naam van de koningin.’
‘De koningin kan me net zo weinig schelen als moeder, jij of het Britse volk. Bovendien kun je dat helemaal niet doen.’
‘Natuurlijk kan ik dat wel. Ik doe het nu toch?’
‘Kun je niet.’
‘Jawel.’
‘Niet.’
‘Wel.’
‘Niet!’
‘Wel!’ Mycroft bonkte met de paraplu die hij als stok gebruikte op de grond en Sherlocks ogen spuwden vuur, maar het gekibbel ging gewoon door.
John stond bevroren in de deuropening van de woonkamer van 221B Bakerstreet, en keek toe hoe zich voor zijn ogen een familieruzie ontvouwde. En niet in een gewone familie, maar tussen de gebroeders Holmes, die zo veel invloed hadden dat ze waarschijnlijk de derde wereldoorlog zouden kunnen starten als ze daar zin in zouden hebben. John dacht dat zowel Sherlock als Mycroft het best zo ver zou laten komen als er niet iemand snel ingreep, al vond hij het persoonlijk wat overdreven. De hele ruzie ging tenslotte om maar één ding. En hoewel dit ding van een gevaarlijke seriemoordenaar was geweest en het een belangrijk bewijsstuk vormde in een zaak waarin zowel ’s werelds enige “consulting detective” als de Britse regering verwikkeld waren geraakt, was het toch ietwat overdreven om je broer de oorlog te verklaren vanwege een teddybeer.