# 008

Terwijl ik met Louis naast me richting het park liep en met Cookie aan de riem, die mij zo'n beetje vooruit trok. Louis lachte en Cookie trok mij bijna de weg op. Cookie was altijd vreselijk sterk geweest, zelfs Niall kon hem niet goed houden, al helemaal niet als we naar het park gingen. Gelukkig luisterde Cookie wel goed en kwam altijd gewoon weer terug als hij zich los had gerukt. Ik was aan het stuntelen en Louis bleef maar lachen. Geamuseerd en nep boos keek ik opzij naar Louis, die toen opeens stopte met lachen en mij bang aankeek. Even bleef ik glimlachend in zijn ogen staren en begon toen opeens te blozen. We naderde het park en Louis begon ook een beetje te blozen.
Opeens, toen we het parkje binnen liepen, trok Cookie zich wild los en begon vrolijk te rennen. Zelf struikelde ik over mijn voeten, doordat Cookie zich los trok. Ik dacht dat ik de grond zou raken, maar in plaats daarvan voelde ik twee sterke armen om zijn heen. Een glimlachend gezicht keek mij aan en ik zag dat Louis mij had opgevangen. Zijn lieve ogen keken mij lief aan en hij zette mij voorzichtig rechtop.
"Gotcha." zei hij op een lieve toon.
Zachtjes streek zijn hand langs mijn arm toen hij mij weer rechtop had gezet.
"Dank je." zei ik zachtjes.
Louis glimlachte verlegen en begon een beetje te blozen, wat er vreselijk lief uit zag. Verlegen legde Louis zijn arm over mijn schouder heen en we begonnen een beetje te lopen. Mijn schoenen slofte over het vochtige gras en ik staarde naar het gras met de druppeltjes water erop. Voorzichtig keek ik rond. Dit was het park waar ik Zayn en Annabeth had zien zoenen. Ik was hier al best lang niet meer geweest. Niet meer sinds die dag. Ik slikte en beetje en beet op mijn lip.
"Mag ik je wat vragen?" vroeg Louis voorzichtig.
Zijn lieve ogen keken mij een beetje verlegen aan. We stonden boven op een heuveltje en Cookie was door het park aan het rennen.
"Tuurlijk-uh." stamelde ik een beetje.
Zachtjes beet ik op mijn lip, terwijl ik naar Louis keek, die zijn arm nog losjes om mijn schouder had liggen en hij keek mij verlegen aan.
"Hoe is het precies gegaan met-uh," stamelde hij een beetje, "Met-uh dat hele Zayn incident."
Verward keek ik hem aan en keek toen weg.
"Waarom wil je dat weten?" beet ik hem trillend toe.
"Nou-eh, dan snap ik het tenminste, Niall vertelde er alleen maar vage dingen over en ik snapte het niet helemaal." "Ow."
Ik slikte een beetje en keek naar de grond. Ik haalde Louis' arm van mijn schouder en liep toen het heuveltje af. Braaf volgde hij me. Toen we bijna onderaan het heuveltje waren en uitkeken op het meertje. Hier zaten Zayn en ik ook vaak, maar dan aan de andere kant van het meertje. Ik ging voorzichtig op de vochtige grond zitten en klopte naast me op de grond. Louis ging voorzichtig naast mij zitten en keek mij nieuwsgierig aan met zijn lieve ogen.
"Nou," begon ik, "Als eerste zei iedereen vanaf het begin al dat de relatie van Zayn en mij niet lang stand zou houden, omdat hij zo'n player was en dat bleek dus ook."
Ik slikte.
"Laatst was hij ziek, en ik besloot naar hem toe te gaan, maar zijn moeder vertelde me dat hij naar het park was, waar ik daarna ook naartoe ben gegaan."
Ik voelde hoe de tranen weer naar boven kwamen toen ik eraan dacht, maar ik negeerde ze. Mijn ogen begonnen waterig te worden en mijn stem klonk opeens heel klein en trillerig.
"We hebb-hadden een speciaal plekje in dit park," mijn hand wees naar de overkant, "daar zaten we altijd en daar ging ik dus ook heen."
Weer slikte ik en ik keek toen voorzichtig naar Louis, die medelevend mij aan keek.
"En toen-toen, toen zag ik Zayn daar staan dansen, met Annabeth. Je weet wel zo'n slowdance. En toen.." Er rolde een traan over mijn wang. "Zoende hij haar."
De laatste zin sprak ik uit alsof ik bang was dat iemand mij zou slaan. Na die ene traan rolde er steeds meer tranen over mijn wangen. Het deed gewoon pijn om eraan te denken.
"Ik ben weggerend, naar huis toe en daar heb ik zitten huilen en 's ochtends heb ik het uitgemaakt."
Ik begon steeds harder te huilen en verstopte mijn gezicht in mijn handen. Ik voelde hoe Louis dichterbij kwam zitten en sussend zijn arm om mij heen sloeg, waarna hij sussend zijn hand over mijn rug streek. Ik sloeg een van mijn armen om zijn nek een en pakte met zijn andere hand zijn shirt vast. Ik verstopte huilend mijn gezicht in zijn shirt. Hij sloeg zijn armen om mij heen en maakte sus geluidjes. Zijn hand streek rustgevend over mijn rug. We zaten nog steeds op het vochtige gras, maar dat deerde ons niet. Ik weet niet hoelang ik had zitten huilen in Louis armen, maar het luchtte wel op. Even een keer heel lang en goed huilen, bij iemand die niet halverwege weg liep of het niet meende. Opeens stonden er twee gestalten een paar meter van ons af. Ik had ze niet zien of horen aankomen en Louis ook niet.
"Wel, wel wel," zei een bekende stem die ik niet graag wou horen, "Hoe laag kun je zinken, eerst een relatie met de populairste jongen van de school en dan in de armen van Lounerd liggen te janken. Zielig."

__________________________________

Sorry dat het zo lang duurde ;s maar hier is een hoofdstukje. ik schrijf waarschijnlijk nu eerder in het weekend twee hoofdstukjes ofzo en misschien doordeweeks ook nog een of twee keer. ik heb niet erg veel tijd enzo en ik heb ook bijna proefwerkweek, dus dat helpt ook niet mee, ik hoop dat jullie het begrijpen (: X ps. hebben jullie de videoclip van one thing al gezien? die is echt zo freaking awesome! <3