Chapter Three. New tasks and abandonment. 3.8

Van een afstandje keek ik naar het stelletje, het zag er zeer ongewoon uit. Dit leek me geen normaal stel, iets binnenin vertelde me dat. Ik liep op het stelletje af, zonder dat ze het doorhadden en keek even beter. Van dichtbij hoopte ik misschien te kunnen ontdekken wie dit waren. En toen had ik het ineens door. Met een ruk liep ik op het “meisje” af en trok de pruik van “haar” hoofd. Het hoofd van de andere persoon kwam onschuldig onder het deken vandaan en de personen keken me beide onschuldig aan.
‘Jullie hebben één minuut om me uitleg te geven,’ zuchtte ik.
‘Ja, kijk. Fred is onzeker over zijn geslacht. Hij wist niet zeker of hij zich wel prettig voelde ik dit lichaam. Dus besloten we te kijken hoe hij zich zou voelen als vrouw,’ zei George, uiterst serieus.
‘Oké, en nu jij,’ zei ik tegen Fred.
‘Buiten het feit dat ik me geweldig voel als vrouw, ben ik al een tijdje op zoek naar de ware. Ik bedacht me dat er niemand op deze wereld zo geweldig is als ik. Dus waarom niet met mezelf, bijna dan; we weten dat ik de knappere helft ben, op date gaan?’ zei Fred, met dezelfde serieuze blik.
‘Omdat dat incest is?’ grijnsde ik.
‘Goed punt. Laten we deze date afblazen. Ik stel voor, Harry gaat met George mee en jij en ik gaan snel ergens anders heen,’ zei Fred grijnzend.
‘Geen kans, ik ben hier al met Harry. Die zit nu op de wc trouwens, dus ik zou maar snel weg zijn, als ik jullie was.’
‘Maar we proberen je te beschermen,’ zeiden ze in koor, met beide een onschuldige blik.
‘Tegen wat?’
‘Harry. Hij is nogal verliefd op je,’ zei George, op een manier alsof ik dom was.
Ik grinnikte even. Zo duidelijk was Harry dus. Hij zou eens wat subtieler moeten zijn, dat zou een stuk minder ongemakkelijk zijn..
‘Hoe wisten jullie trouwens dat ik hier was?’
‘Ron,’ grijnsde Fred, ‘Voor een paar van onze fop-artikelen, doet die arme jongen alles.’
‘Jullie hebben hem omgekocht?’ vroeg ik verbaasd.
‘Zo klinkt het wel heel slecht,’ mompelde George.
‘Het ís slecht. Jullie verstoren mijn date,’ zei ik afkeurend.
Ze keken me beide verward aan, waardoor ik even moest lachen, ‘Oké, hij had dit van me tegoed, omdat hij me gered had uit het bos.’
Fred leek even in gedachten verzonken te zijn, tot hij ineens begon te grijnzen. Hij stootte George aan en begon te fluisteren, al kon je het niet echt fluisteren noemen, aangezien ik het nog kon horen.
‘Psst. George, als jij haar nu ontvoert en in het bos dumpt, haal ik haar vanavond op.’
Ik stootte Fred even waarschuwend tegen zijn arm, aangezien de tweeling hier wel toe in staat was en draaide me toen om. Ik moest maar snel weer aan de tafel gaan zitten, voordat Harry terugkwam en een lege tafel zou aantreffen. Ik wierp de tweeling nog een waarschuwende blik toe, waarna ze snel de winkel uitrenden en mij verbaasd, met de pruik en alle andere troep, achterlieten. Ik pakte de pruik even op en twijfelde. Zou het werken als ik hem opdeed? Misschien kwam ik dan onder deze date uit. Nee, dat kon ik niet maken. Teleurgesteld ging ik weer zitten.

‘Hey Eve, je thee is volgens mij nu wel bijna bevroren hoor,’ grinnikte Harry.
We zaten hier nu alweer een uur, maar ik had nog maar een paar slokjes van mijn thee gehad. Die thee was nu dus ijskoud geworden.
‘Sorry,’ lachte ik.
‘Dit was niet helemaal jouw ding zeker?’ glimlachte hij, doelend op deze winkel.
‘Niet echt, om eerlijk te zijn. Het is me té roze en het is zo druk ingericht,’ verontschuldigde ik me.
‘Gelukkig ben ik niet de enige,’ glimlachte hij, ‘Maar het goede gezelschap maakt een hoop goed.’
Ik glimlachte even geforceerd naar hem, waarna hij me een knipoog gaf.
‘Zullen we hier maar weg gaan dan?’
‘Graag.’
Harry stond op, waarschijnlijk om te betalen –tegen mijn protesten in; “ik vroeg je mee op deze date, dus ik hoor te betalen”, had hij geantwoord- terwijl ik mijn jas alvast pakte. Ik deed mijn muts op en trok hem meteen weer ver over mijn oren en besloot om mijn sjaal ook maar stevig om me heen te binden. Wanneer Harry eindelijk ook aan kwam gelopen, liepen we naar buiten, op weg naar Hogwarts. Ik voelde wat tegen mijn hand schuren en keek verschrikt op. Harry glimlachte even en pakte toen mijn hand vast. Oké, dit moest nog kunnen, bedacht ik even. Zo liepen we de hele weg in stilte door, tot we uiteindelijk buiten bij het kasteel stonden.
‘Ik vond het heel gezellig vandaag,’ glimlachte Harry.
‘Ik ook, bedankt voor de thee.’
‘We zouden dit vaker moeten doen.’
Shit, dat was niet de bedoeling. Daar moest ik nog een noodplan voor gaan bedenken. Ik besloot om maar niet te antwoorden en gewoon te glimlachen. Zo beloofde ik ook niets. Tot hij ineens dichterbij kwam met zijn gezicht. Meteen besefte ik wat hij van plan was. Ook besefte ik dat ik gevangen stond, ik had geen uitweg; noodgeval. Net toen Harry nog maar op een centimeter afstand was en ik rillend mijn ogen had gesloten, met mijn gedachten op nul, hoorde ik ineens een “pof”-geluidje. Ik keek even op en zag dat Harry zijn gezicht helemaal onder de sneeuw zat. Met alle moeite probeerde ik mijn gelach in te houden, maar kon een kleine grinnik niet onderdrukken.
‘Sneeuwballengevecht!’ riep iemand.
Twee gingers liepen om me heen, terwijl Harry weer omhoog krabbelde. Ineens werd ik meegesleurd, terwijl er steeds meer mensen mee kwamen doen met het sneeuwballengevecht. Ik keek even verschrikt op, om te zien wie me zojuist had “gered”. Een grijnzende ginger sleurde me mee aan mijn arm, wat me deed lachen.
‘Waar ga ik heen?’ lachte ik.
‘Naar een veilige plek,’ was het antwoord.
Ineens kwam er een bunker, van sneeuw, in zicht. Je kon duidelijk zien dat ze hem zelf gebouwd hadden, aangezien hij verschrikkelijk scheef was.
‘Ik zei toch dat we je zouden beschermen,’ grijnsde hij.
‘Bedankt,’ glimlachte ik.
En ik was ze oprecht dankbaar. Dat was probleem Harry opgelost. Half dan. Ooit op een dag zou ik hem weer onder ogen moeten komen..