Hoofdstuk 1 x]

Ik ben een doorsnee meisje, nou, dat lijk ik van de buitenkant. Van binnen ben ik anders dan ieder ander. Dit komt door mijn verleden, daar praat ik liever niet over. Misschien later. Laat ik beginnen bij mijn naam, ik ben Anne. Inmiddels veertien jaar en ik zal je zeggen, ik ben niet van plan om nog zestig jaar te leven, het liefst nog twintig jaar, dat denk ik nu. Waarschijnlijk is dat later anders. Ik weet zeker dat je veel van dit soort verhalen hebt gehoord, maar deze ene keer is het echt. Ik hoor je al vragen, Waarom vind je je leven niet leuk? Nou, dat zal ik eens vertellen. Ik heb eigenlijk een perfect leventje, een lieve vriend, veel vriendinnen, een aardige moeder. Maar mijn probleem ligt bij mijn vader, hij heeft me vanaf kinds af aan mishandeld, aan mijn haren getrokken. Door hem heb ik zelfs een keer mijn arm gebroken, omdat hij mij van de trap af duwde. Mijn moeder durft niet tegen hem in te praten omdat ook zij bang voor hem is. Volgensmij heeft nog nooit iemand tegen mijn vader ingepraat. Ze weten namelijk wat hij kan doen. Ik vraag me soms af waarom dit mijn leven is en waarom niet die van iemand anders, maar dit wens je niemand toe. Ik durf nooit vriendinnen thuis te vragen, bang dat hij weer boos is of dronken. Als hij dronken is ligt hij altijd te slapen op de bank, als ik binnen kom word hij wakker en praat hij over dingen die niet waar zijn, dingen die over mij gaan. Om die reden wil ik niet dat mensen mee naar binnen gaan. Misschien zegt mijn vader iets persoonlijks en gaat dat de hele school door, als een roddel. Ik begin maar bij veertien februari. Ik had een supergoed plan bedacht met mijn vriendinnen, we zouden gaan werken in de supermarkt om geld te verdienen. Maar van mijn vader mocht dat natuurlijk niet. Ik werd boos op hem, wat ik beter niet moest doen. Ik schold hem uit, dat hij niks om me gaf en dat soort dingen. Toen hij dat hoorde ging hij over de rooie. Hij zei dat ik niet wist wat hij allemaal mee heeft gemaakt en toen sleurde hij me door de kamer. Ik moest naar boven, nou, ik werd naar boven geschopt. Ik zal je zeggen, dat is niet fijn. Je voelt je lager dan de anderen. Mijn blije humeur was gelijk verdwenen. En dan moest ik ook nog mijn vriendinnen bellen dat het niet door ging. Nou, in ieder geval niet met mij. Ik denk dat zij wel met het plan doorgaan, ook zonder mij. Ik had vrienden met erg veel talenten, daar was ik jaloers op. Zelf had ik niks, tenminste dat dacht ik. Het kan ook zijn dat ik wel een talent heb, maar dat ik daar nog niet achtergekomen ben. Ik leef in mijn fantasiewereld, waar alles kan. Die wereld is beter dan de echte. In mijn wereld is mijn vader er niet. Dan zou ik nooit een gebroken arm hebben gehad en ook geen blauwe plekken. Een perfecte wereld dus. Waarom ben ik niet zoals ieder ander? Ik moet wel zeggen dat ik denk dat sommige mensen het nog slechter hebben dan mij. Maar dit is mijn leven en ik vind dit al slecht. In mijn verleden ben ik ook gepest, omdat ik rood haar heb. Ik had in die periode ook een beugel, een buitenboordse.. Ik werd uitgescholden, vanaf toen is mijn vader me ook gaan uitschelden. Ik dacht dat hij een meeloper was, maar nu weet ik dat hij gewoon net zoals ieder ander is. Een verrader. Ik heb het gevoel alsof ik niemand meer kan vertrouwen behalve mijn moeder. Ik weet zelfs niet of ik mijn beste vriendin wel kan vertrouwen. Ze heeft me al eens voorgelogen, het kan zo zijn dat ze het weer doet. Ik hou van haar, maar ze wil zo graag bij de populaire meisjes van onze school horen. Ze is helemaal veranderd. Ze is niet meer de vriendin die ik eerst had, maar een slechte kopie. Een kopie die voor mijn gevoel nooit meer zal verdwijnen. Waarom zou je populair willen zijn? Ik merk wel dat ik veel vragen stel. Ik kan beter een schrift nemen en daar mijn vragen in zetten met de antwoorden. Maar weer terug naar de vraag van populariteit. Om de feestjes, de jongens en ?? Ik kan niet eens een derde bedenken. Ja, de roem. Maar roem is niet alles en geld ook niet. Dat is ook een vraag die ik zou stellen. Waarom willen mensen altijd zo veel geld? Ja, om dingen te kopen. Maar verder? Ik ga nou denk ik even ophouden met al die vragen. Ik kan beter een verlanglijstje maken. Ik ben namelijk bijna jarig. Nog acht dagen. Ik weet al dat ik van mijn vader gewoon 5 euro krijg. Mijn verlanglijstjes zijn altijd alleen voor mijn moeder. Wat zal ik eens vragen? Kleren, make-up of een nieuwe borstel. Mijn eigen borstel is kapot sinds mijn vader er mee loopt te gooien als zijn favoriete voetbalclub verliest. Hij gaat speciaal naar mijn kamer. Hij wil mij gewoon dwarszitten. Ik kijk elke wedstrijd van voetbal mee op mijn kamer. Dan weet ik wanneer hij boven komt en wanneer hij voor een half uur een beetje blij is. De ergste dag van de week is dinsdag. Dat is de dag wanneer mijn moeder moet werken. Mijn vader is vroeg thuis en ik heb meestal het laatste uur vrij. Gelukkig is mijn zus er dan nog lang niet. Die blijft tot zes uur op haar werk. Mijn zus en ik hebben vaak ‘meningsverschillen’. Over mijn vader meestal, tegen haar is hij altijd aardig. Zij lijkt dan ook veel op hem, ik lijk meer op mijn moeder. Mijn zus heeft blond, golvend haar en blauwe ogen. Mijn vader denkt dat mijn zus zijn enige aanwinst is en dat zegt hij ook tegen haar en tegen mij. Hij zegt het recht in mijn gezicht. Zonder ook maar een druppel medelijden te voelen. Mijn grootste wens is dat mijn vader stopt met mij te mishandelen of dat mijn moeder hem een keer tegenspreekt en een scheiding aanvraagt. Ik weet namelijk dat mijn moeder wel medelijden met me heeft, ze is de enige in huis. Ze heeft het me al zo vaak vertelt, maar altijd voor ze het vertelt kijkt ze om de hoek om te kijken of mijn vader ons staat af te luisteren. Soms wens ik een leven, een rijk leven, aardige vader en vriendinnen die me niet laten stikken. Mar zo is mijn leven niet.. Iedereen wenst vast wel een soort leven zoals ik net beschreef. Behalve de mensen die zichzelf heel wat vinden, nou, die waarschijnlijk ook. Misschien ken ik wel iemand die ook word mishandeld. Wat een naar woord eigenlijk. Maar.. straks durft die persoon niks te zeggen. Laat ik het er maar op houden dat ik de enige ben van de mensen die ik ken. Dat bespaart me een hoop denkwerk. Zit er eigenlijk een machine in je hoofd die al dat werk doet of doe je dat zelf? Ik moet echt eens een boek gaan halen bij de bibliotheek over de geest of het menselijk lichaam. Ik ben veel te nieuwsgierig. Nou, in ieder geval naar de machientjes in je hoofd. Helemaal vergeten! Ik moet mijn vriendinnen nog bellen dat ik niet kan.. Ik draai voorzichtig het nummer. Aan de andere kant van de lijn hoor ik een stem. Ik kan niet mee werken, zeg ik gauw. Waarom niet? Oh nee, nou kan ik een leugen verzinnen. Euhmm.. euhmm.. ik hoor van beneden mijn vader roepen dat het eten klaar is. Ik moet nog even het verhaal afronden. Een leugen verzinnen, dat is een ding waar ik niet goed in ben.Ik hoor de voetstappen op de trap. Ik ben te laat.. Mijn vader komt binnen en pakt mijn telefoon af. Nu naar beneden! Schreeuwt hij. Ik hoor door de telefoon nog zacht: Wat is er aan de hand? Maar mijn vader hangt al op voordat ik kan antwoorden. Nu ziet zij me ook nog voor een volkomen gek aan. Mijn vader zegt dat ik mijn telefoon pas weer terug krijg aan het eind van de dag. Inmiddels zal Sara me wel uit haar vriendenlijst hebben geschopt. Wow, wat een leuk leven zeg. We aten gekookte aardappelen met spruiten. Juist de dingen die ik niet lust, dat word weer de hele avond aan tafel zitten. Altijd als mijn bord niet leeg is moet ik blijven zitten tot alles op is. En mijn zus mag natuurlijk gewoon van tafel af, ook als ze haar bord niet leeg at. En ik maar denken, leuk. Zijn voetbalclub heeft gewonnen, is hij eindelijk vrolijk. Maar niet dus. Ik bedacht me dat als ik een hele metamorfose zou nemen, mijn vader mij misschien ook wel leuk vind. Ja, dat ga ik doen! Allereerst ga ik naar de kapper, mijn haar helemaal stijl en blond laten verven. Daarna naar een visagist om mijn make-up bij te schaven. Daarna een manicure laten doen. En uiteindelijk naar de winkel voor nieuwe kleren, ik ga er stralend uitzien! Morgen na school sms ik wel dat ik later thuis ben en als ik dan thuis kom, wat zal mijn vader trots zijn en wat zal mijn zus jaloers zijn! Ik heb nu al zin in mijn plannetje. Maar eerst een goede nachtrust nemen, zodat ik morgen niet doodop ben.