Untill I found you ||001|| Tom

Eindelijk, eindelijk zijn we terug. We hebben net een tour van 4 maanden achter de rug. 4 maanden lang in verschillende bedden slapen en van het ene naar het andere plaatsje trekken. Ik vind het heerlijk om concerten te spelen voor fans en om de fans enthousiast te zien, maar oost west, thuis best.
Het is heerlijk om weer thuis te komen na een tour. Je eigen bed, je eet wat je zelf wilt en bovenal, je wordt `s morgens niet wakker gemaakt door David.
'Tom, help me even met die koffers.' Ik kijk op van het bewonderen van ons huis, dat nog helemaal heel is, en loop naar Bill. Onze koffers hebben ze aan het begin van de oprit gezet, in plaats van bij de voordeur. Bill heeft er een hekel aan. Dan is hij eindelijk thuis en moet hij nog met koffers gaan sjouwen. Ik vind het niet zo erg. De hele tour moet ik toch al met dingen sjouwen die zwaarder zijn dan een koffer met kleren. Denk daarbij maar aan mijn versterkers.

Met een zucht ploft Bill op de bank en drukt de televisie aan. 'Wat ben ik blij dat we weer thuis zijn.' Grijnzend kijk ik mijn broertje aan. Hij is net als ik. We vinden het fijn om weg te zijn, maar nog fijner om thuis te komen. 'Cola?' Als antwoord krijg ik een grijns terug, iets wat genoeg voor mij zegt.
In de keuken pak ik 2 glazen. Misschien moet ik ze maar even omspoelen. Ze zijn al ruim 4 maanden niet meer gebruikt. 'Ik zei ja op de cola hoor, ik hoef geen water!' Ik schud mijn hoofd. Het is ook altijd hetzelfde met hem.
Nadat ik de glazen omgespoeld heb vul ik ze met cola. Eén van de glazen geef ik aan Bill. 'Ik heb ze even omgespoeld, tenzij je cola met stof wilt.' Snel schudt hij zijn hoofd en neemt een slok van zijn cola.