004.

Pov. Alyssa Verbruggen
Wáárom is hij zo knap? Wáárom ‘woont’ hij voor een tijdje in dit huis? Wáárom zit hij naast mij? Wáárom is zijn lach zo aanstekelijk? Wáárom is zijn glimlach zo volmaakt? Wáárom is zijn stem zo mooi en zwoel? Al die vragen spoken al heel de tijd rond in m’n hoofd sinds dat ik merkte dat hij naar me zat te staren. We zijn net klaar met eten en ik lig op m’n muziek te luisteren. Er word op de deur geklopt, maar ik hoor het niet. Er word nog een keer geklopt, dit keer wat harder. Ik hoor het nog steeds niet. Dan gaat de deur langzaam open en zie ik Liam staan. ‘Uh…’ stamelt hij, ‘Ik moest van je vader vragen of je even naar beneden wil komen, want we gaan de slaapkamers kiezen.’ ‘Oké.’ zeg ik en ik leg m’n iPod weg. Ik loop achter Liam aan naar beneden. Daar zitten m’n vader, James, Harry, Zayn, Louis en Niall al in de woonkamer op ons te wachten. Ik zie dat Zayn een wenkbrauwwiebel geeft aan, ik denk, Liam. Jongens… ‘Dus…’ zegt mijn vader, ‘We moeten natuurlijk ergens slapen. Dus mogen jullie kiezen met wie je op de kamer wilt. Er zijn twee plekken op de kamer van mijn zoon, twee plekken op de logeerkamer, één plek op mijn kamer en één kamer op Alyssa’s kamer.’ Meteen begint iedereen te joelen. ‘Harry, jij móet en zál bij Alyssa op de kamer slapen.’ roept Zayn uit met een wenkbrauwwiebel. ‘Ja, maar…’ Verder komt Harry niet, want Louis legt zijn hand op Harry’s mond en zegt met een zwoele stem ‘Ik weet dat het hard voor je is om niet bij mij in bed te kunnen slapen, maar ja… Je weet het; life is hard.’ Harry proest het uit van en lachen en slaat Louis op zijn schouder. ‘Ja, maar als ik bij Alyssa op de kamer móet, bij wie ga jij dan?!’ ‘Bij Niall.’ zegt Louis. ‘Oh! My! Carrot!’ zegt Harry dramatisch, ‘Dat is goed.’ zegt hij er vrolijk achteraan. Dus… Ik slaap met Harry op één kamer. Oh. God. Alweer geeft Zayn een grote wenkbrauwwiebel, maar nu niet aan Liam, maar aan Harry. Daarna geeft Zayn mij een knipoog en ik voel dat ik een rood gezicht krijg. Ik wend mijn hoofd af en zie dat m’n vader moet lachen, omdat hij het zag. Oh. God. Kan het nog erger…?!