O32.

POV Elvira
‘You want us to come over to London?’ herhaal ik ongelovig. ‘Yeah, If you could see how Harry and Niall are doing. They look happy, but we know they aren’t. Should we buy two tickets for a three day trip? From Friday till Sunday?’ vraagt Liam.
‘Wait, wait Liam. We have school, and we have it to ask it to our parents. We’re just 15, don’t forget that.’ zeg ik snel.
‘I understand it. Call me later, this is my number.’ Hij noemt een paar nummers op die Céline daarna noteert ‘Shit, Niall’s at home. Have to go, talk to you later!’ roept Liam nog snel, en hij hangt op.
Verbluft kijken Céline en ik elkaar aan. Verschillende gevoelens razen door me heen.
Is het nu mijn kans om tegen Niall te zeggen dat ik hem nooit zal vergeten? Of eigenlijk dat ik smoorverliefd op hem ben? Ookal was het laatste gesprek stroef, ik zal nooit die avond in het ziekenhuis vergeten. Nooit.

POV Niall
Ik doe de deur achter me dicht en hang mijn jas aan de kapstok. Ik was even een nieuwe fles cola gaan halen, aangezien die super snel leeg gaat bij ons thuis. Ik hoor gestrommel in huis. Vast de jongens die aan het stoeien zijn ofzo.
Als ik de woonkamer inloop zitten Zayn en Louis inderdaad te stoeien. Liam heeft een boek in zijn handen. Sinds wanneer leest Liam?
‘Hey guys’ zeg ik, daarna doe ik de cola in de koelkast.
Ik wil mijn mobiel uit mijn broekzak halen, maar voel dan dat er niks in zit. Waar is mijn telefoon? Ik loop terug naar de gang om in mijn jaszak te kijken. Ook niks. Waar heb ik mijn mobiel gelaten? Ik loop terug naar de woonkamer. ‘Liam, do you know where my Phone is?’
‘Yeah, it’s here’ zegt Liam, die nog steeds strak naar zijn boek kijkt. Hij gooit het toestel naar de andere kant van de bank.
Ik pak hem op.
‘Liam.. do you know you’re reading upside down?’ vraag ik, terwijl ik Liam onbegrijpelijk aankijk.
Verward kijkt Liam me aan en draait zijn boek om. Hoe kon hij dat niet opgemerkt hebben? En hoezo lag mijn mobiel zo dicht bij Liam?
Achja, het zal wel. Ik haal mijn schouders op en klop op de deur van Harry’s kamer. Hij was hier de laatste tijd veel te vinden. Als we terug kwamen wat een signing of interview dronken we wat, dan praatte we wat en daarna was Harry altijd meteen weg, naar zijn kamer.
Wat hij daar uitvoerde? Geen idee. Soms ging éen van ons even kijken. Nu ik dus.
Ik klop even op de deur. ‘Harry? I’ve something to drink for you. Can I come in?’ vraag ik.
Alweer zonder op antwoord te wachten loop ik Harry’s kamer in.
Ik tref Harry met tranen in zijn ogen aan. Ik leg het drinken wat ik voor hem heb gepakt neer.
‘Harry, What’s wrong?’


-