003 : Drip Drop

'LAYS ben je dood?' gilt Georg met bange ondertoon. 'Was dat maar zo.' mompel ik met rollende ogen en hoor de deur opengaan. 'Wat doehahahahaaaa, wat is hahahahaa...jij idioot hahahaha!' Zijn lachende hoofd werkt me al snel op de zenuwen en ik grabbel maar overeind. Ik lag dan wel als een zeester, midden de badkamer, met een doorweekte pyjama aan, en verwoeste bunnyslofjes aan mijn voeten. Ik begrijp zijn amusement. 'Ga jezelf wat uitlachen in de spiegel!' beveel ik hem mokkend en duw hem de badkamer weer uit.

Uiteindelijk zit ik onder en prop 3 boterhammen binnen. Normaal kan ik 's morgens wel meer op, maar ja... Als je grote broer alles al op heeft. 'Waar is de melk?' Hij haalt zijn schouders op en geïrriteerd, grom ik. Ik ben te lui om naar de berging te lopen, dus neem ik maar ice tea. 'Ze hebben toch genoeg eten op de bus hé?' vraag ik plots. Hij rolt zijn ogen en ik trek grote ogen. 'Panikeer niet zo, stresskip! je moet maar dringend eens gaan diëten!' Ik schud resoluut mijn hoofd en hij haalt zijn schouders op. Ik weet dat hij gelijk heeft, maar ik ben nu eenmaal zo. Het is niet mijn schuld, maar die van mijn ouders! Als zij er nu nog waren geweest dan had ik me niet moeten volproppen met eten.

'Neem me mijn vrienden niet af, please.' grijns ik dan maar, verscholen achter het knagende gevoel. Hij begint te lachen en staat op. 'Mooie vriend ben jij! Ik zou het niet accepteren als Tom aan mijn been zou beginnen knabbelen!' grijnst hij breed. 'Georg!' net op het moment dat ik de Ice Tea over zijn hoofd wil kieperen, gaat de bel. Grijnzend staat hij op. 'Welcome To Hell.' bromt hij Evil.

Zodra hij een voet op de gang zet hoor ik opeenvolgende bonken op de grond. Gevloek klinkt door het huis en ik grijns van plezier. Vrijwel het enige waar ik de laatste dagen mee zal kunnen lachen. Mijn net iets te klungelige broer. Meteen zakt mijn humeur onder het vriespunt en grijp ik de fles Ice Tea terug beet. Ik kan echt geen 10 maanden met Tokio Hotel op tour, dat wordt een zoveelste verloren stuk van mijn dierbare leventje! Ik mag er gewoon niet aan denken, dit is een nachtmerrie. Ten eerste zit ik 10 lange maanden, op Georgia's 'perfecte koppie' te kijken, ten tweede heb je Snoop Dogga en daar maken we gewoon geen woorden aan vuil, ten derde heb je Gusta die getrouwd lijkt met zijn groene Apple pc en ten laatste Billa.

Op zich kan hij er best mee door, tot hij last krijgt van zijn puberteit, die nu nog niet voorbij lijkt te zijn. Hij is echt luidruchtig en vreselijk irritant op sommige momenten. Dan heb je nog die mond van hem die nooit stilstaat, praten doet hij zelfs in zijn slaap! Hoor je op dat moment niet te zwijgen? Of misschien praat ik ook wel in mijn slaap! Shit! Als Tom me hoort dan.. Waar maak ik me eigenlijk druk om? (Zucht) In de knoop zitten met jezelf is moeilijk terug los te krijgen, en er schiet me net iets te binnen. Waarom zet ik in godsnaam achter elke naam een A?

''Lays!''

Dit is een voorbeeld van mijn verbeelding, enkel 1 klein, klein detail. Het hoorde een tel geleden op Georg's hoofd, en niet op die van...Tom.