Hoofdstuk 7

Jez keek me lachend aan.Het had meteen geklikt tussen ons, Jez was mijn stylist en maar een paar jaar ouder dan mij. En hij had een geweldige smaak en een fantastisch gevoel voor humor. Kortom, hij was geweldig. En nu zaten we te bespreken wat ik vanavond, wanneer alle tributen op strijdwagens door het capitool werden gereden zou aantrekken.normaal moesten we iets aandoen dat te maken had met ons district, maar aangezien district 2 voor steenhouwen en metselen stond zou dat nogal saai worden, dus hadden Jez en ik afgesproken dat ik iets anders zou dragen. Nu waren we weer aan het lachen met vanalles en nog wat, het voelde echt of ik hem al jaren kende. Nadat we lunch hadden gegeten, die trouwens overheerlijk was, had hij eindelijk alle vragen gesteld die hij wou stellen. “ik wil gewoon een jurk kiezen die perfect bij je past”, had hij gezegd,”maar ik wil dat het voor het voor jou een verrassing blijft.” En na deze woorden was hij mijn outfit gaan ophalen. Ik besloot in afwachting op zijn terugkomst eerst maar eens te gaan douchen. Ik bleef zo lang mogelijk onder het warme water staan. Uiteindelijk kwam ik er dan toch terug onderuit en deed mijn badjas aan. Ik was op van de zenuwen, ik wilde echt zo graag zien wat ik zou aantrekken. Maar het duurde nog zeker een halfuur voor Jez eindelijk terug was. Hij had zo’n grootte kledingzak vast en ik wilde hem al uit zijn handen trekken. Maar hij ontweek mijn beweging handig en lachte me uit: “je zult nog even moeten wachten, ik wil de verassing compleet maken dus je mag pas in de spiegel kijken als ik helemaal met je klaar ben”,zei hij met een grijns op zijn gezicht. Ik trok een pruillip maar het hielp niet echt dus deed ik maar gewoon wat hij zei. En toen was het eindelijk zover, ik draaide de me om naar de spiegel en herkende mezelf totaal niet. Mijn haar was ingewikkeld maar toch nonchalant in elkaar gevlochten, mijn make-up was subtiel maar toch aanwezig, maar de jurk... Hij was gewoon prachtig, de kleuren waren niet te fel maar de jurk had wel glitters en hij leek wel van bloemblaadjes gemaakt. “wauw,Jez dit is echt fantastisch!’zei ik tegen hem en dat meende ik ook. “ach het was niets”,antwoorde hij bescheidde,”maar ik heb het echt wel goed gedaan hé?”zei hij er met een knipoog achter. We gingen naar de grote 'stal' , Cato stond al klaar bij de strijdwagen in iets saai grijs dat waarschijnlijk de kleur van steen moest voorstellen. “ah, ben je er eindelijk, die van district 1 zijn al weg!” zei hij kwaad. “een beetje laat is chique “ verdedigde Jez mij. Ik deed de jas uit die over mijn jurk had aangehad en gaf hem aan Jez. Cato’s gezichtuitdrukking veranderde opslag van kwaad naar compleet verbijsterd. “weet je zeker dat dit goed is? Ik bedoel het heeft niets met mijn district te maken”,zei ik toch een beetje bezorgd. “tuurlijk heeft het is met je district te maken”, zei Jez,”je bent ‘beeld’schoon!” ik gaf hem nog een knuffel en ik voelde Cato’s ogen gewoon in mijn rug branden. Daarna stapte ik op de strijdwagen en reden we “stijvol te laat” de stal uit.