Hp|| Cigarettes and Valentines|| GW 12

Lucca stond voor een van de ramen van de leerlingen kamer van griffoendor en keek uit over het grasveld. Langs het grasveld waar ze op uit keek lag een bos. Het verboden bos. Ze rilde even en keek gauw naar het meer dat verder op lag. Ze glimlachte terwijl ze dacht aan de lol die ze daar had beleefd met iedereen. Met hem. Ze hoorde iemand lopen achter haar in een reflex draaide ze zich om.
‘George?’ Vroeg ze zachtjes aan de lange, rood harige jongen die tegen over haar stond.
‘Wie anders?’ Zei hij met een grijns en liep op haar af. Hij pakte een van haar handen vast en de andere legde hij op haar gezicht.
‘Oh lieve Lucca.’ Sprak hij zachtjes in haar oor. Normaal stond had ze kots bewegingen gemaakt als iemand dat had gezegd. Maar nu het uit zijn mond kwam klonk het goed.
‘Hoe lang ik wel niet op jou heb gewacht.’ Lucca haar hart ging sneller kloppen en het bloed racete door hun banen heen.
Ze sloot haar ogen en voelde hoe hij teder met zijn vinger langs haar gezicht ging, alsof hij voelde hoe ze in elkaar zat. Langs haar ogen, wangen, over haar lippen heen, naar haar kaak en langs haar hand naar benden. Zijn vinger liet een spoor van tintelingen achter en Lucca vond het heerlijk. Ze vond het heerlijk hoe liefdevol hij haar aanraakte. Ze vond het heerlijk hoe bij elke beweging de vlinders in haar buik harder ging bewegen. Ze vond het heerlijk hoe alleen hij haar hoofd kon vullen. Ze opende haar ogen en keek George aan met een glimlach.
‘Je bent prachtig Lucca.’ Zei hij tegen haar terwijl hij in haar ogen keek.
Langzaam werd de ruimte tussen hen kleiner tot ze elkaar lippen raakte. Lucca leek wel te zweven. Zijn warme lippen op die van haar, armen die hij om haar heen wikkelde alsof hij daarmee wilde zeggen dat ze van hem was. Haar vingers vlochten zich in zijn rode haar terwijl ze nog steeds een kus deelden. Ze lieten elkaar zachtjes los en glimlachten naar elkaar. Lucca legde haar hoofd op zijn borst en haar armen om zijn nek. Hij vond haar echt mooi. Ze voelde hoe hij zachtjes over haar rug streek. Ze leek wel te gloeien. In zijn armen voelde Lucca zich kwetsbaar, maar dat vond ze vond het niet meer erg om zich zo te voelen. Niet als ze in zijn armen lag, want daar was ze veilig.
‘Ik houd van je.’ Fluisterde George zachtjes in haar oor.
Rode blosjes die op haar wangen ontstonden verraden haar plotselinge verlegenheid.
‘Ik houd ook van jouw George.’ Zei ze en drukte nog een kus op zijn lippen.
Nu hoefde ze zich geen zorgen meer te maken over wat dan ook, of wie dan ook. Nu had ze hem, en kwam alles goed.
‘Nee!’ Gilde Lucca toen ze een deur hoorde dicht slaan en weer gewoon in de slaapkamer was van de 7de jaars meisjes.
Ze mompelde kwaad tegen zichzelf over dagdromen en er in gestoord worden, vooral als je een leuke dagdroom had.