O31.

POV Céline
Na school ga ik met Elvira mee naar huis. We pakken iets te drinken en lopen zwijgend naar boven.
Als we op haar bed zitten beginnen we tegelijk met praten. ‘Jij eerst, El’ zeg ik.
‘ Nee, ga jij maar eerst’ antwoord ze, waardoor we allebei in de lach schieten. Ik leg mijn glas op een tafeltje en ga meer naar achter zitten. Ik denk dat Elvira wel al een beetje vermoed wat ik wil gaan zeggen, want ook zij legt haar glas neer en gaat iets meer naar achter zitten.
‘Ik mis Harry’ het is eruit voor ik er erg in heb. ‘Toen jij in het ziekenhuis lag heb ik zoveel tijd met hem doorgebracht, en nu spreken we elkaar amper. Het klinkt raar dat ik hem mis, maar ik weet niet hoe ik het anders kan noemen.’
Elvira kijkt naar haar nagels, en zegt niks. ‘Ik wil ze bezoeken in Londen’zeg ik.
Haar blik gaat van haar nagels naar mij. ‘Echt?’ vraagt ze. Ik knik.
Ze staart naar buiten. ‘Ik dacht precies hetzelfde gister. Ik mis Niall. Het is een gevoel van leegte. Ik kan het amper beschrijven. Ik heb niet eens zoveel tijd doorgebracht met hem als jij met Harry´. Ze zucht en kijkt naar de grond.
Dit verhaal begon als een droom, maar werd steeds meer een nachtmerrie. Wat konden we doen? We moesten gewoon naar school, en onze ouders zouden ons nooit alleen naar Engeland laten gaan.
‘Hoe kwam het eigenlijk dat je laatste telefoon gesprek met Niall zo vreselijk was?’ vraag ik.
‘Ik weet niet’ antwoord Elvira. ‘Het was anders. We wisten allebei niks te zeggen. De eerste keer, toen jij er nog niks vanaf wist, heb ik met hem gelachen en gepraat alsof hij mijn beste vriend was. En nu..’
Er loopt en traan langs haar wang. ‘Hee, niet huilen El, we verzinnen wel wat.’
Met de rug van haar hand veegt Elvira de traan weg en lacht een beetje. ‘Moet je ons nou zien. We maken ons druk om twee jongens..’ Ik moet ook een beetje lachen.
‘Vergeet niet dat ze super leuk zijn, he’ zeg ik.
Ons gesprek word onderbroken door de telefoon van Elvira die gaat. Ze pakt ‘m uit haar zak, kijkt daar het display en draait het schermpje om naar mij. Niall.
‘Neem op!’ roep ik.


POV Elvira
Geschrokken staar ik naar het display van mijn telefoon. ´El, neem op voordat hij ophangt!´ roept Céline. Snel schuif ik met mijn vinger over het display om de oproep te beantwoorden.
´Met Elvira´ zeg ik zoals gewoonlijk door de telefoon. De stem aan de andere kant van de lijn komt compleet onverwacht. ‘Hey, it’s Liam’. Waarom belde Liam? Van schrik zeg ik niks, en kijk Céline verbaast aan. ‘het is Liam’ fluister ik zacht tegen Céline.
Onbegrijpend kijkt ze me aan. Omdat ik geen antwoord geef, begint Liam weer te praten. ‘Are you alone?’ vraagt hij. ‘No, I’m with Céline’ zeg ik.
'That’s nice, what are you two doing?’
Waarom wil Liam dit weten? Hem heb ik al helemaal niet gesproken. Ik zet de telefoon op luidspreker zodat Céline mee kan luisteren. ‘Uuhm, girlstuff’ zeg ik. Liam begint te lachen.
‘Am I on the speaker?’ vraagt hij. ‘Yes you are, Céline can hear you too’.
‘Hey Céline!’ roept hij vrolijk. Vol onbegrip werpen we een blik op elkaar. ‘Liam.. at first.. Why are you calling us? And second.. Why are you calling with Nialls phone?’ vraag ik.
De klank in Liam’s stem word nu wat serieuzer. ‘I had to know your number, and i don’t have it. So I creeped on Nialls phone. And the reason why I’m calling…’
Het is even stil aan de andere kant van de lijn. 'Zayn, Louis and me want you and Céline to come over to London.., as a suprise for Niall and Harry’…

-