103~ the war from every side...

Elisabeth PoV
Twee weken waren voorbij gegaan, ik had het amper gemerkt. Ik was zo gefocust mogelijk op wat ik moest doen, waar ik heen moest, dat tijd snel voorbij ging. Tot op de momenten dat we ons overdag moesten schuilhouden voor de zon, als we in de buurt van mensen kwamen. Dan leek het alsof de tijd stil stond, leek het altijd alsof ik voelde dat ik zou falen. Dat ik het niet op tijd zou halen om terug te keren. Ik miste hen zo erg; ik leek zo leeg zonder mijn kinderen, zo erg miste ik ze. ik begon me af te vragen hoe ik ooit zonder ze had kunnen overleven. Wat als Felix zich aan de regels gehouden had? Zou ik dan ongelukkig geweest zijn? Of zou ik doorgegaan zijn met leven, zonder te weten wat ik gemist had. Maar nu moest ik me sterk houden; mijn pijn en gemis zou ons weerzin des te leuker maken... Als ik ze nog weerzag.

Jane Pov
We hadden onderweg een grote stop gemaakt; Aro wou zo veel mogelijk clans checken. Langs Egypte, door Engeland.. we maakten een grote omweg. We zorgden ervoor dat we niet gezien werden, maar niemand leek op zijn ongemak. De vaste clans waren op hun gebruikelijke woonplaats, de nomaden zwierven nog steeds rond. Aro en Caius snapten er niets van. De vorige keer hadden de Cullens een gigantisch leger opgebouwd, en nu was er geen van hun 'vrienden' die hen ter hulp gekomen? Had ALice CUllen hen dan niet gewaarschuwd? Waarom waren geen van de vampiers naar Amerika getrokken?
Waren de Cullens ondergedoken? Volgens Demetri waren de Cullens nog steeds in Forks. Doordat Demetri nog geen van de kinderen had gehoord of gezien, kon hij moeilijker op hen zoeken. Rosalie Leek soms weg te zijn, waarna ze steevast terug kwam. Elisabeth was nergens te vinden. Demetri vermoedde dat zij en haar kinderen gevlucht waren toen Alice hen inlichtte. Iets wat ze zeker en vast gedaan moest hebben. Caius wist niet hoe ze zich dan zou verstoppen, maar Aro had zich herinnerd hoe sterk Elisabeths gave was, hoe ze Bella's schild kon gebruiken. Was Bella bij hen? Deme zag haar niet, maar dat had hij nooit gedaan door haar gave. Het was frustrerend voor Aro en Caius, en dat waren nu niet bepaald de momenten dat je echt dicht in hun buurt wilde zijn. één iets verbaasde me; Corin was niet bij ons, terwijl hij tot de vaste wacht van de vrouwen behoorde; hij hield hen gelukkig, op een verslavende manier. Realiseerde Aro zich niet dat hun vrouwen zouden tegenwerken als Corin niet in hun buurt bleef? Ze konden bijna niet meer zonder dat hij hen gelukkig maakte, en nu was hij bijna 3 weken weg. Het zou niet lang meer duren voor ze afkickverschijnselen zouden krijgen. Wat zou er gebeuren, als dit niet zo vredig zou aflopen als de vorige keer? Wat als er gevochten werd? Ik zou bijna niet meer willen de Cullens raken, wel, als Edward me irriteert dan wel misschien maar anders... ik ben geen deserteur, maar...Wat zou er gebeuren als Elisabeth ontdekte dat we de Cullens hadden afgeslacht? Wat zou er gebeuren, als het de Cullens waren die ons afslachten? De kaarten lagen anders, en voor het moment, draaide het spel enkel en alleen om geluk hebben.. en doorzetten voor het doel. Maar welk doel? en wat als het geluk tegen je keert?

Marcus PoV
De Roemenen werden met de dag irritanter, en elke dag wou ik ze wel de nek omwringen, als dat ze ook maar iets zou inhouden. Tristan leek spijt te hebben dat hij ze had meegebracht, maar hij was het ze ook verschuldigd. Tristan was altijd de onbetwiste leider geweest onder de ROemenen, maar Stefan en Vladimir behoorden tot de Vampiers van Dacië, (diegene die hun niet wegstaken voor de mensen. Diegene die mensenoffers aan zichzelf gaven, slaven hadden, zoals de Egyptenars ooit gedaan hadden) tot de originele clan. Zij waren de enige 2 overlevenden van de 12 heersers. Het was de grootste clan in de geschiedenis, op de Egyptenaars na. En Tristan zelf, diegene die Aro nooit had kunnen vermoorden, ook al wou hij het zo graag. Ik had het niet toegestaan dat ze de ander ook maar een haar krenkten, maar ergens had Tristan gelijk; Aro was te ver gegaan toen hij Tristans dochter Elisabeth overnam als zijn eigen dochter. maar Tristan had ook niet helemaal kosjere dingen gedaan.
ze zouden het alle bij voelen, wat je kreeg als ze hun opdrachten en beloftes aan mij niet nakwamen, als ze elkaar zouden aanvallen.

ik ga verder aan 8 reacties, daar moeten we gemakkelijk raken toch?