Chapter 4: 'Meeting'

4
“Laten we inderdaad meteen beginnen, Sentris. Project Noxin kan niet wachtten.” Edna liep Het Natte Hout binnen en stapte naar de barman; “Graag een ijswater, en doe er een kipschotel bij.” De barman knikte en groette Edna als een van zijn beste klanten. Vervolgens ging Edna aan een tafel zitten, naast een jongen in een alledaagse kleding, maar dan overal met gele lijnen eroverheen. Zijn haar was wild, maar wees alleen maar naar beneden, de lichtblonde lokken kwamen niet voor zijn energieke, stormachtige gele ogen. In zijn pupil leken wel lichtjes te dansen. De jongen leek nauwelijks vijftien jaar oud en kon maar moeilijk stilzitten, zijn gezicht straalde hyperactiviteit, maar ook een bijtende houding uit. Hij draait zich naar Edna om toen die kwam zitten; “Há die Edna, eindelijk weer eens wat nuttigs uitgevoerd?” De jongen moest lachen; “Ik bedoel, normaal doen wij het werk en zit jij maar de zee te bestuderen. Lijkt mij saai en simpel werk, past eigenlijk wel bij je.” Vervolgens draaide hij zich om naar zijn salade en begon er op onsmakelijke wijze van te eten.
Edna zuchtte zachtjes en draaide zich naar de jongen; “Ook jij een goedenavond, Tempra. Als je nog wat nuttigs hebt te vertellen, praat dan maar eens met me. Tot die tijd, wees eens stil.” Edna zette zijn benen in een kruis en leunde achterover. Daarna keek hij naar een man gekleed in het vuurrood. Hij zag er uit alsof hij in de eind van zijn twintigjarigen zat en had kort rood haar. Zijn gezichtsuitdrukking was zonder duidelijke reden manisch en droeg een brede grijns; “En Fulgen, alles nog ongezond daarboven?”
Fulgen draaide zich om en grinnikte; “Altijd voor jou, lieve Edna! Als je mij daarentegen wilt verontschuldigen, ik maak oorlog met mijn hutspot.” Fulgen draait zich naar zijn bord en schranst verder aan zijn portie stamppot.
“Je bent weer goed chagrijnig Edna, zoals altijd.” Een vrouw keerde zich naar Edna. Ze had kort haar dat net over haar nek heen kwam, haar ijsblauwe ogen paste bij haar lichtblauwe haar en kleding. Haar blik was koud en ongeinteresseerd, Het leek wel alsof ze alles wat ze aankeek bevroor, ze heette Galactis.
Naast Sentris zat een oudere man een boek te lezen. Zijn grijsbruine haren hingen laag en rustte op zijn schouders, zijn bruine ogen diep in concentratie en zijn stevig gebouwde lichaam volledig ontspannen. Alles leek wel om hem heen te gaan als overbodige informatie.
Nadat Edna zijn kipschotel ontving en daar rustig van begon te eten, verhief Sentris haar stem en begon te tegen de groep te spreken; “Lieve leden van Project Noxin. Wij zijn weer bijeen gekomen om onze voortgang te analyseren en te overleggen. Galactis, jij had de missie om naar Elven Point te reizen en de Pin of the Second Devil van de elven te stelen, hoe is dat verlopen?”
Galactis gooide daarop een soort zwarte voetstuk op de tafel; “Genoeg bewijs?”
Fulgen keek op van zijn stamppot en keek naar het voetstuk; “Lijkt wel op een soort pennenhouder zonder steving ondergrond, is dit echt krachtig, of überhaupt wat we zoeken?”
Galactis zuchtte; “Typisch jij die deze waardeloze vraag moest stellen, natuurlijk is het nuttig! Als je er inkt in giet kan de gebruiker in alle gewenste talen schrijven, het kan zelfs handschriften kopiëren. Dat allemaal zonder zonder de taal of persoon te kennen! Alleen jij en die elven zijn zulke grote imbicielen om dat niet te snappen.”
Tempra viel Galactis in de rede; “Dat jij weet waar je achteraan moet betekent niet dat wij dat meteen weten.”
Sentris zwaaide met haar linkerhand zachtjes naar beneden en de ruzie verdween als sneeuw voor de zon; “Laten we niet ruziën, goed werk Galactis.” Ze glimlachte en pakte het voetstuk op, vervolgens wisselde haar blik naar Edna; “En jij, Edna. Heb jij je missie voltooid? Heb jij de tweede puzzelstuk, de Orb of Sacred Lights?”
Edna pakte zijn tas en haalde er de bol uit die hij in Blackpoint Keep had gestolen en gaf die aan Sentris; “Als verwacht van Edna, goed gedaan!” Sentris pakte de Orb en legde die naast het voetstuk; “Nu hebben we twee van de zes onderdelen, geweldig!”Ze klapte in haar handen; “Laten we deze delen alvast combineren en kijken wat daaruit komt. Rogen, doe je ding.”

Rogen legde zijn boek open op tafel en pakte de Orb en de Pin vast, in diepe concentratie begon hij in een oude taal te spreken dat leek op een ritueel. Naarmate hij verder sprak, werden de voorwerpen omgeven in een zwart en een wit licht, die uiteindelijk samen fuseerden in een grote concentratie energie. Toen het ritueel was afgelopen verdween het licht en zag je het voetstuk, maar dan grijzer. De Orb was veranderd in een kristal waar het voetstuk in rustte. Rogen pakte een boek met de titel 'De legende van Colossi' en sloeg deze open. Ne ongeveer dertig seconde stilte sprak Rogen uit het niets op een machinale manier; “Lightroot. Men zegt dat als je de Orb of Sacred lights en de Pin of the Second Devil combineert, ze naast hun gewone krachten ook levenloze objecten tot leven kunnen wekken met een specifiek doel dat je met de inkt op een ingewijde boek schrijft. Opzich niet veel bijzonders, maar het is en blijft een kracht van Colossi.”
Sentris pakte Lightroot en maakte een kleine buiging naar Rogen. Daarna pakte ze een notitieboekje en opende deze; “We hebben nu twee van de zes stukken van Colossi, goed zo! Maar willen we deze wereld van oorlog bevrijden en de Goden van hun troon stoten, moeten we ze alle zes hebben. Ik heb samen met Tempra de locaties van nog drie stukken gevonden. De Orb of the Nights Eye is ergens verstopt in de stad Stormdrop, waarschijnlijk in een museum. Edna, ik wil dat je de stad infiltreert en de Orb meeneemt.”
Edna, net klaar met zijn kip, gaf een duim omhoog als teken dat hij het begrepen had.
Sentris vervolgde haar speech; “Ik heb in een oud schrift ontdekt dat de Staff of Everlasting Darkness in het graf van de maker van Colossi ligt, Primum Magi. Tevens de eerste magiër volgens de ware legenden. Deze zou in The Sea of the End liggen. Galactis, ik zou graag willen dat je dit graf opzoekt en de Staff meeneemt.
“Wat jij wilt...” Galactis nam nog een hap van haar chilli.
“En als laatste hebben we de Staff of Undying Light, die is in het bezit van een leerlinge aan de school voor magie in Lightdawn. Fulgen, haar klas gaat op bezoek naar de zusterschool in Nightfall. Hierbij reizen ze over The Golden Road met een karavaan. Onderschep deze en laat geen spoor van hun reis achter en neem de Staff mee. Dat moet je wel lukken.”
Fulgen saluteert en springt blij op en neer; “Eindelijk mag ik wat opblazen! Komt voor de bakker Sentris!”

“Wacht eens even, wat moet ik doen?” Tempra keek op van zijn stoel; “Edna mag een stad infiltreren, Galactis op verkenning in een dodelijke zee en Fulgen mag zelfs een Karavaan uitmoorden! Dit is niet eerlijk! Waarom mogen zij steeds allerlei koele dingen doen terwijl ik maar op mijn luie gat me moet doodvervelen?”
“Misschien omdat je een kleine hypere gek best waar we niet op kunnen vertrouwen.” Edna keerde zich naar Tempra; “Je bent iemand die alles maar niet serieus neemt, hoe kunnen we nou aannemen dat je ook daadwerkelijk je taak voltooit zonder dat je verraad dat wij bestaan?” Edna pakte het laatste stukje kip op zijn bord en at het op. Net toen hij zijn vork weglegde, voelde hij een vuist in zijn zij. Voor hij het door had, lag hij buiten het café op de grond. Enkele seconden later verschijnde Tempra in een bliksemflits vlak voor hem.

“Ben je weer bezig met je verdomde arrogantie!? Het wordt eens tijd dat iemand je de les leert, en dat zal ik nu zijn!” Tempra pakte Edna bij de keel en tilde hem op. Vervolgens leek het alsof er energie om Tempra heen draaide.
“Chains of Shadow”. Om Tempra verschenen zwarte kettingen, maar voor deze hem konden vastbinden verdween in een bliksem, deze bewoog op lichtsnelheid twee meter naar links, daar vormde de bliksem Tempra. Alsof hij een stap naar links had gezet. “Lightning Step”.
“Je lafhartigheid verbaast mij keer op keer, Tempra. Wees nu eens de man je moet worden en val mij eens goed aan met wat je hebt.” Edna liet een boog verschijnen en loste gelijk twee pijlen. Tempra ontweek deze en verscheen achter Edna. In een lichtflits gaf Tempra een vuistslag in de richting van de rug van Edna, echter voorzag hij het en maakte een spin naar rechts. In de spin liet Edna zijn boog verdwijnen. Direct nadat de boog in een zwarte waas verdween verscheen er een lang dun zwaard gemaakt van een nachtzwart metaal en sloeg deze richting de nek van Tempra.
Tempra ontweek deze door een manoeuvre naar achter en maakte een sommersault naar achter, nadat hij op zijn voeten landen maakte hij een handgebaar met zijn rechterarm in een rechte hoek omhoog terwijl hij zijn linker op het midden van zijn onderarm plaatste; “Spirit Archery!” Net als Tempra deze woorden uitspreekt, verschijnen er vele witte bolletjes rond Tempra heen, die elk stootjes electriciteit om zich heen liet springen. Tempra haalde vervolgens zijn linkerarm weg de wees zijn rechter richting Edna; “279 Arrows of Lightning!”
Edna pakte zijn zwaard met twee handen vast en zwaaide er verticaal mee richting Tempra en de arrows; “Wave of Dispair.” Uit zijn zwaard blies een vloedgolf van zwarte energie die de arrows overheersten en richting Tempra raasde, maar Tempra was al achter Edna verschenen en spreidde zijn armen met handen open; “Spears of Thunder!” Een lange speer vormde zich bij elke hand en Tempra gooide ze naar Edna, die zichzelf naar links liet vallen en over de grond rolde. Daarna stond hij op en sprintte met zijn zwaard in beide handen recht op Tempra af.

Dit gevecht duurde zeker vijf minuten en ging erg gelijk op. Tussendoor werden er nog wat beledigingen naar elkaar gegooid en het gevecht werd steeds heftiger. Ondertussen stonden andere inwoners te apengapen naar dit gevecht tussen de twee titanen die steeds grover geschut gebruikte. Uiteindelijk was maat vol en keken ze elkaar aan. Ineens vormde Tempra een bal gemaakt van pure storm en hield deze met moeite onder controle, Edna greep naar zijn linkerhand en leek de handschoen met moeite er proberen af te halen.
Tempra pakte de bol vast en zoog het in hem, tegelijkertijd liet Edna zijn hand los en plaatste zijn handen op elkaar met de vingers van elke hand de andere kant op kijkend.
“Complete Form – Bla-” “Complete Form - So-”

“Strings of Restriction” Nog voor dat beiden waren uitgesproken vielen ze ineens op de grond en werden vervolgens in de lucht getild. Ze probeerden allebei los te komen uit een onzichtbare greep. Toen ze rondkeken zagen Rogen die met zijn handen hem vastkneep; “Edna, Tempra, zijn we niet een team op zoek naar vrede, en niet oorlog?” Sentris liep uit de menigte naar hen toe; “Onze nobele missie moet niet vergeten worden, deze ruzie wel.” Sentris maakte een cirkel van wit licht, de menigte herinnerde zich niets van het gevecht en liepen weer weg, Edna en Tempra voelde zich niet meer kwaad op elkaar en voelde zich vredig, bijna euforisch.
Daarna liepen ze weer naar binnen en maakte de bijeenkomst rustig af zonder een woord tegen elkaar te zeggen, behalve als ze daar naar gevraagd werden door Sentris. Na de bijeenkomst vertrok Fulgen direct naar de Golden Road, Galactis trok noordwaarts naar de zee, Edna zuidwaarts naar Stormdrop, en Tempra, geïrriteerd door het feit dat hij weer geen opdracht kreeg, trok naar het zuidwesten, met een onbekend reisdoel.