Hp|| Cigarettes and Valentines|| GW 08

Rhine zat in de leerlingen kamer met een boek op haar schoot na het nablijven.
‘Was het leuk?’ Vroeg Fred die naast haar op een stoel ging zitten.
Rhine keek op en ging goed zitten. ‘Misschien.’ Zei ze en verloor haar boek aan Fred die hem weg pakte.
Hij rolde zijn ogen.
‘Natuurlijk. Misschien hebben jullie toch maar hulp nodig.’ Zei hij tegen haar.
Met Lucca ging het niet werken, die was er veel te koppig voor dus besloot hij het maar via Rhine te doen. Niet dat dit makkelijk ging worden.
‘Hoelang?’ Vroeg hij aan haar. ‘Drie dagen.’ Antwoordde zij.
‘Ben je er nog goed vanaf gekomen, netjes. Maar voor wat jullie willen doen krijg je veel langer en een veel zwaardere straf.’ Zei Fred tegen haar terwijl hij haar serieus aan keek.
‘Echt hoor, en ik kan het weten. Ze vindt het heerlijk om in het rond te straffen.’ Zei hij en keek naar Lucca die voorbij kwam en haar boeken op een tafeltje verderop gooide. Hij legde zijn hand op haar been en keek haar doordringend aan.
‘Rhine, luister naar me. Jullie hebben ons nodig.’ Zei hij en verliet haar daar mee.
Rhine keek naar het vuur. Hij had wel gelijk. Ze keek naar Lucca. Ze wist zeker dat Lucca ook geen zin had om nog meer na te blijven. Ze stond na een tijdje op en ging opzoek naar de tweeling. Uiteindelijk vond ze hun in een lokaal.
‘Luister,’ begon ze voordat een van de jongens nog iets kon zeggen, ‘ik accepteer jullie aanbod, maar zeg geen woord tegen Lucca.’ Met die woorden verliet ze hen weer.
Ze wisten toch al wat ze gingen doen. Rhine voelde zich een verraadster, maar ze wist dat ze dit gewoon nodig hadden. Ze waren door een domme fout gepakt. Ze kwam Rose tegen op de gang.
‘Wat kijk je triest.’ Zei ze en pakte Rhine vast zodat ze stopte met lopen. ‘Wat is er?’ Rose had een dik boek onder haar armen. Aan de kaft te zien was het een bundel met allemaal mythologische verhalen erin.
‘Lucca.’ Zei Rhine en leunde tegen de muur aan.
‘Wat is er met Lucca, heeft ze nog iets stoms gedaan?’ Vroeg Rose die Lucca wel langer kende dan vandaag en al wist van het voorval.
‘Oh nee, was het maar zo. Ik denk dat ik iets stoms heb gedaan. Met betrekking op Lucca.’ Zei Rhine en schudde haar hoofd als tegen dat ze er niet meer over wilde praten. Rhine zette zich af van de muur. ‘Ik vertel het je nog wel een keer. Ik ga terug naar de leerlingen kamer.’
Rose knikte en vervolgde haar weg naar haar eigen leerlingen kamer. Rhine zou het Lucca niet vertellen, ze moest er zelf maar achter komen.
Lucca keek vanuit haar tafel naar de tweeling die met iets bezig waren, ze wist niet wat maar het boeide haar ook niet echt. Ze wilde alleen weten wat Fred, ten minste dat dacht ze, zo veel met Rhine moest. Ze durfde het alleen niet te vragen. Straks was George het en zou haar hart breken, als dat kon. Ze beet op haar lip en bleef naar George kijken tot ze uit haar trance werd gehaald door een vallend boek. Ze schrok op en keek beschaamd in het rond. Had iemand het gezien? Had iemand gezien dat ze naar dat prachtige gezicht van hem had gekeken?