Chapter 8

Samantha POV:

Met een vrolijk gezicht stap ik later die avond bij Justin uit de auto en loop samen met hem naar de voordeur. We hebben echt een super gezellig en leuke avond gehad! Na dat ik op het podium mocht en iedereen van One direction een verjaardagsliedje ging zingen, ging het concert ­weer door. Na het concert gingen Justin en ik nog wat met ze drinken backstage. We hadden echt een super leuk gesprek. Ze waren echt zo aardig. Ik frons even als mijn ouders hun auto weg zijn. 'Wie gaat er nou nog om..' Ik kijk op mijn mobiel voor de tijd. 'Om half 1 weg?' Ik haal de sleutels uit mijn broekzak. Er brand nog wel ligt thuis. Ik open de voordeur en ga met Justin naar binnen. Hij blijft vannacht slapen, dat doet hij wel vaker als hij tijd heeft. We lopen naar binnen toe. 'Hallo?' Ik hoor gesnik uit de woonkamer en frons naar Justin. Hij sluit de deur en ik doe mijn jas nog even uit net zoals Justin. Ik loop de woonkamer in en zie mijn zus daar op de grond zitten. 'He, wat is er?' Ik kniel bij haar neer. 'Waar zijn mama en papa?' Ik bijt op mijn lip en ze slaat haar armen om mij heen. 'Z-ze z-zijn..' Zegt ze stotterend en ze komt niet verder. 'Doe maar rustig, wat is er?' Ik knuffel even met haar mee en heb een vreemd voorgevoel over dit allemaal. Ze is helemaal overstuur, er moet iets zijn. 'Justin, wil je even wat water voor haar halen?' Hij knikt met zijn hoofd en loopt richting de keuken. Ik hoor hoe hij een glas pakt en 'm vult met water. Hij komt terug en geeft het glas aan mijn zus. Met trillerige handen pakt ze het glas aan en neem een slok. 'Wat is er nou?' Vraag ik als ze het glas leeg heeft. Ze ziet er rustiger uit. 'Ze hebben een a-auto ongeluk g-gehad.' Snikt ze en ik verstijf. 'Ze ze hebben wat!?' Zeg ik paniekerig en ik sta op. 'Ze zijn dood.' Snikt ze en ze slaat haar handen weer voor haar ogen. Het duizelt me even en ik grijp me vast aan de leuning van de bank. Inmiddels voel ik de tranen opkomen. Mijn ouders, ze zijn dood. Nooit meer kan ik ze in mijn armen sluiten. Ik voel al snel twee armen om mijn middel van Justin. 'Ssh.' Fluistert hij en hij trekt me tegen hem aan. Hij wríjft met zijn hand over mijn rug, waarschijnlijk om me te troosten. Maar dat lukt hem toch niet. Ik begin steeds harder te snikken en Justin zijn greep versterkt om me heen. Ik voel me machteloos, heel machteloos.