Hp|| Cigarettes and Valentines|| GW 06

In de grote zaal waren Rhine en Rose aan het eten en bekogelde elkaar af en toe met brood, het waren restanten van het ontbijt. Het is een wonder dat ze niemand anders raakten, als ze überhaupt al iemand raakte. Het is een hele kunst om van de Griffoendor tafel naar de Ravenklauw tafel te gooien. Beide meisjes vroegen zich af waar Lucca was, maar wisten dat ze wel een keer terug zou komen. Ook wisten beide meisjes dat er iets wis, ook al hadden ze geen idee wat er gaande was in Lucca haar hoofd. Ook al hadden ze zo hun vermoedens. Lucca was af en toe net een open boek, iets dat ze haatte. Rhine stond op om te gaan lezen in de bibliotheek en Rose draaide zich terug naar haar vrienden om met ze te praten.
Lucca lag nog steeds op haar bed en bedacht zich dat ze er iets aan moest doen, misschien een verschrikkelijk zoetsappig romannetje lezen, iemand uit horen over liefde. Ze wist niet wat ze moest doen en ze was te bang om advies te vragen. Ze wilde alles zelf doen, ze had de drang om zich te bewijzen tegen andere mensen ook al hoefde dat niet en was het niet altijd het slimste ding om te doen. Langzaam ging ze rechtop zitten en wist hoe ze hem uit haar hoofd kon krijgen. Ze rekte zich uit en niet veel later sloop ze in de kerkers rond. Ze luisterde aan deur van hun toverdranken klaslokaal waar ze zo les zou hebben. Een glimlachje speelde om haar lippen.
‘Perfect.’ Ze trok haar stok en opende het lokaal. Ze fronste, vreemd. Ze glipte het donkere lokaal in.
‘O BIJ MERLIJNSBAARD!’ Gilde er een meisje dat werd gesmoord door een hand.
‘SST Luuk. Niet zo hard.’ Siste Rhine. ‘Straks horen ze ons nog en dat wil je niet.’ Zei ze en keek Lucca streng aan. ‘Ik weet niet hoor, maar heb jij zin in Omber?’ Zei ze nu gekalmeerd.
‘Rhine, wat doe je hier?’ Fluisterde Lucca wiens hart als een gek klopte van schrik.
‘Ik denk het zelfde al jou.’ Ze keek in Lucca haar tas. ‘Ja, het zelfde als jou.’ Zei ze en wees op een paar spullen.
Lucca schudde met een lach haar hoofd en niet veel later stonden ze onschuldig te wachten voor het lokaal. Sneep arriveerde pas toen iedereen er was en gooide de deur open en paradeerde naar binnen. Iedereen ging op hun plek zitten en niet veel later, na een stilte waarin alleen Sneep zijn zeurende stem te horen was, was iedereen in rep en roer om de spullen te pakken voor hun toverdranken. Rhine en Lucca zorgeden er voor dat ze in ieder geval de aller laatste te pakken hadden. Ze keken elkaar aan toen ze terug waren met een glimlach die niet veel goed betekende.
‘De show kan zo beginnen.’ Zei Lucca met een glimlach en ging aan het werk en wierp af en toe een blik op de klas.