Vektor's verzoek

Charley en Victoria waren gaan zitten op het terras van het café. Half in de schaduw en half in de zon. Ze hadden hun jassen uitgedaan en over de rugleuning van hun stoel gedaan. Victoria was blij voor Charley dat hij de stap genomen had om op zichz elf te wonen en weg te gaan uit het weeshuis. Maar aan de andere kant vond ze het jammer, ze zag hem nu minder. Zei woonde nog steeds in het weeshuis want ze was een jaar jonger dan Charley en ze had een andere reden van haar verblijf in het weeshuis, waarom wist Charley niet.

Beiden bestelden ze twee kopjes koffie op een stugge manier als altijd. Charley staarde de ober mysterieus aan hij vertrouwde hem niet. Hij liep mank en zag er erg onzeker uit, en probeerde volwassen over te komen door zijn net gekamde haar achterover te kammen. ' wat is er nou weer?' zei Victoria die Charley zag kijken zijn blik volgde de ober die terug ging naar binnen, om de koffie klaar te maken. 'Die man is geen ober..' zei Charley. ' Wat?' lachte Victoria en volgde de ober nu ook, ze lette op zijn kelding. ' Nou ik ben een kluns met koken en dat soort geval maar ik weet heus wel dat hij een ober is..' reageerde Victoria. ' Kijk nou hij loopt, hoe zijn haar gekamd is en zijn duidelijk scheve naamplaatje die hij er gehaasd heeft opgedaan' ratelde Charley inteligent. Victoria keek Charley vaag aan. ' Juist..' zei ze langzaam.

' Zeg, waarom ga jij niet op jezelf wonen?' vroeg Charley nog steeds starend naar binnen terwijl de ober een koffiekopjes van de hoogste plank kapot liet vallen. Charley grijnsde. ' ten eerste ben ik minderjarig..' zei Victoria nukkig. ' En ten tweede zitten mijn ouders' begon ze maar stopte halverwege en maakte de zin niet af. ' Ja? wat is er met je ouders?' vroeg Charley die haar nu eindelijk aankeek. ' IK wil het er niet over hebben..' zei ze en haar bleke gzicht werd wat rood. ' Kom op, je maakt me nieuwsgierig..' zei Charley grijnzend terwijl de ober aankwam lopen met het dienbald hevig wiebelend in zijn handen. ' wacht even..' zei Charley tegen Victoria. ' Meneer de ober, kunt u mij wat uitleggen?' begon Charley die zich ahd omgedraaid en de ober aankeek. 'uhm..j..ja tuurlijk..' stamelde de ober met een welsh accent. De ober was lang, kreeg al wel een buikje, had zijn rode haar zoals gezegt netjes naar achteren gekamd, en had hier en daar wat rimpels op zijn voorhoofd. Hij droeg een wit overhemd met een zwarte pantalon om een poging te doen om op een ober te lijken.

' zelfs een blind paard had deze poging, om werkzaam te zijn als ober mogelijk als bijbaantje om dat hij zo'n rotbaantje heeft als congierge,van verre zien aankomen' grijnsde Charley. De ober zuchte en baalde als een stekker en schoof bij hen aan tafel aan. ' De grote Charley, groot meesterbrein uit Londen heeft natuurlijk meteen door dat ik je bespioneer' zei de ober met een kleine glimlach. ' Mag ik vriendelijk vragen wie u bent?' vroeg Victoria die met open mond de situatie ahd bekeken. Ze stond versteld dat Charley gelijk had, en ergens herkende ze de ober ergens van. ' Ik ben je oom, meiske, mijn naam is Vektor Parelwit' legde de man uit. ' Wat? gooi die bedriger in de handboeien!' schreeuwde VIctoria witheet van woede, dat de man spotte met haar familie. ' nee..nee...wacht!' protesteerde de man gelijk tegen. ' Waarom volgde je ons Meneer Vektor Parelwit?' vroeg Charley. ' Als ik dat uitleg is er straks niks meer van Engeland over' zei Vektor pijnzend. ' Maar waarom ben je dan hier? waarom zegt u mijn Oom te zijn?' zei Victoria nog steeds witheet van woede. ' Ik ben echt de broer van je moeder, ik sweer het op het graf van mijn dochter..alsjeblieft geloof me, jullie allebei..' zei hij hoopvol.

' Goed, ik geloof u maar dan wil ik dat u ons in vertrouwen neemt' zei Charley grijnzend. Vektor zuchtte. ' Oké, ik kan bewijzen dat ik je oom ben meisje..echt..er zijn alleen wat dingen in de familie gebeurd tussen mij en..nou ja maakt ook niet uit..' begon Vektor en pakt voorzichtig de hand van Viktoria en ging op zijn knieën bij haar zitten. ' Ik heb begrepen dat je in een weeshuis woont...ik kan je daar weghalen. Ik wil je vragen of je bij mij en mijn dochter Amy in wilt trekken, in ons appartement' zei hij en keek Viktoria lief aan. Viktoria twijfelde door Charley omdat hij haar aankeek alsof ze het moest doen. ' Oké ik doe het!' zei ze en ze schudde voorzichtig handen met de man, ze vertrouwde hem nog niet echt. ' Ik heb jullie nodig, vooral jou Charley, Jij zou ook bij mogen intrekken, als je wilt..' zei Vektor vriendelijk. Charley wou direkt niet veel meer vragen stellen aan Vektor maar wist dat deze man veel had meegemaakt en veel verborg, hij had veel informatie en geheimen. Charley wou weten wat, waarom zou deze man hem anders bespiioneerd hebben? De koffie die geserveerd door Vektor dronken ze leeg alsof het Limonade was. Charley legde wat geld op tafel en de drie stonden op en vertrokken weer.