I'm so glad you're allright

Ik trek de jongens mee en Louis en Harry vragen tegelijk: 'Waar gaan we heen?' 'Dat zien we nog wel.' en ik begin te rennen. De jongens rennen achter me aan en net op tijd springen we in de metro. Na 10 minuten stappen we uit. Ik loop naar een muziekstudio en gebaar dat de jongens mee naar binnen moeten lopen. 'Niall heeft me verteld dat hij hier als kind graag kwam.' Voor een van de ruimtes blijf ik stil staan en gebaar dat de anderen moeten wachten. Zachtjes open ik de deur. Ik hoor zacht gitaarspel. 'Niall?' Het gitaarspel stopt en ik zie Niall in een hoek van de kamer zitten. Ik ren op hem af en geef hem een knuffel. 'De jongens waren zo ongerust! Is alles goed met je?' De tranen lopen over Nialls wangen. 'Eef! Ik kon echt niet meer, ik hield het niet meer uit in het ziekenhuis! Niemand wist waar je was, ik was ziek van ongerustheid!Ik trek hem tegen me aan en de tranen lopen ook over mijn wangen. Mijn shirt wordt nat van de tranen, maar dat maakt me niks uit. 'Zijn de jongens ook meegekomen? Waar was je? Hoe wist je dat ik hier was? Wat...hoe?' Ik leg een vinger op zijn lippen en zeg: 'Dat leg ik later nog wel uit. Kom, de anderen zijn buiten.' We lopen de ruimte uit en als de jongens Niall zien springen ze op hem af. Iedereen huilt. Zelfs Liam, die normaal nooit zo erg zijn gevoelens uit. 'En nu willen we alles weten.' zegt Harry en hij veegt zijn tranen weg. Ik ga zitten en begin te vertellen. 'Nou, kijk, het zit zo: Cody belde me en zei dt mijn ouders me kwamen halen. Dat wou ik niet en dus nam ik het vliegtuig en kwam ik in Dublin. Daar verbleef ik in een jeugdherberg. O ja, en ik ben dronken geworden. De volgende dag voelde ik een hand op mijn schouder, en dat was dus Liam. Iemand had hem verteld waar hij was, wie is niet belangrijk. Toen werd Liam gebeld omdat Niall uit het ziekenhuis verdwenen was. Ik ging mee terug naar Londen en toen wist ik opeens waar Niall kon zijn, omdat hij me had verteld dat hij hier als kind graag kwam.' Niall gaat rechtop zitten. 'Wacht even, je bent dronken geweest?' Ik knik. 'Wat maakt het ook uit,het belangrijkste is nu dat jij gezond bent, maar ik drink echt nooit meer...' 'Ik voelde me vooral beroerd omdat ik niet wist of het goed met jou ging. Maar eh, kom ik nu erg in de problemen?' Ik haal mijn schouders op en Liam belt het ziekenhuis. Na een tijdje hangt hij op en zegt: 'Het is goed, maar je moet nog wel even terug voor controle. Wil je trouwens mee optreden vrijdag? We zingen My Life Would Suck Without You.' Niall knikt. 'Als we dat zingen zeker. Kom, we gaan naar het ziekenhuis en daarna naar Nandos.' Niall pakt zijn gitaar en we nemen de metro naar het ziekenhuis. Gelukkig hoeven we neit lang te wachten in het ziekenhuis en daarna gaan we met z'n allen naar Nandos. Niall eet echt heel veel, wat begrijpelijk is als je alleen maar van dat ziekenhuisvoer hebt gekregen. Ik zelf eet ook aardig wat, en als Zayn (hij trakteerde) betaald heeft lopen we naar Milkshake City. Samen met Niall deel ik een milkshake en daarna gaan we naar de bungalows waar alle finalisten verblijven. Iedereen is blij dat Niall weer terug is en samen met Cher houd ik een karaokewedstrijd. 'S avonds word ik gebeld door mijn vader. 'Eef, ik hoorde dat Niall weer terecht is. Maar kom zo snel mogelijk naar huis, iedereen is ongerust.' 'Okee pap,ik kom morgen naar huis. En, ehm, ik heb straf als ik thuiskom, of niet?' 'Reken maar, maar zorg eerst dat je veilig thuiskomt. Mag ik Niall ook nog even spreken?' Ik zucht en geef de telefoon aan Niall. Hij loopt de kamer uit en na een tijdje komt hij terug. Ik ga op zijn schoot zitten. 'En, wat zei mijn vader?' 'Ehm, dat ik wel mede verantwoordelijk ben geweest, maar dat hij blij is dat het goed afgelopen is. Oh, en dat ik moet zorgen dat je veilig thuiskomt, maar dat was ik zelf al van plan.' Ik geef hem een kusje. 'Je bent echt de liefste jongen die ik ooit gekend heb.' 'Jij bent ook het liefste meisje dat ik ooit gekend heb.' Ik lach en mijn ogen vallen dicht. Niall tilt me op en brengt me naar boven. In zijn armen val ik in slaap.