Hp|| Cigarettes and Valentines|| GW 04

Lucca keek hoe Rose de andere kant opliep en wachtte tot ze uit het zicht was. Samen met Rhine beklom ze de trappen op weg naar transfiguratie. Ze wachtte in het trappenhuis op een trap die een groepje leerlingen meedroeg naar boven. Lucca haar ogen dwaalden door het trappenhuis terwijl ze dacht.
‘Weet je, dat hele gedoe met Harry en Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden, daar word ik zenuwachtig van. Niet dat het helemaal overspoeld wordt door het roze gevaarte, maar goed. Ik weet niet wat ik er van moet vinden.’ Lucca tuitte haar lippen terwijl ze dacht.
Rhine hield wijselijk haar mond, er zou toch door heen gekwebbeld worden door Lucca.
‘Ik bedoel, het kan best waar zijn dat Hij terug is, maar dat geloof ik liever niet want dat beangstigt me. Aan de andere kant die ik Harry ook niet als het persoon dat dit soort leugens bedenkt, jij wel?’ Vroeg ze aan Rhine terwijl ze de trap op liep en wachtte aan het einde van de trap en keek hoe meer mensen erop gingen staan.
‘Hi Harry.’ Zei Lucca toen ze de zwart harige jongen naast haar zag staan.
‘Hallo.’ Mompelde deze terug en keek ze aan. ‘Jullie hadden het over me, niet waar?’
Ze schudde beide hun hoofd.
‘Lieg niet tegen me, ik kan het zien. Denk je dat ik het nu niet onderhand weet wanneer iemand het over mij heeft? Denken jullie dat ik gek ben?’ Snauwde hij naar de twee meisjes die hem geschrokken aan keken.
‘Harry.’ Zei Hermelien geschrokken die er bij kwam staan. ‘Doe dat nou niet.’
‘Ja, straks denken ze dat je echt gek bent.’ Zei Ron die een klap opving van Hermelien.
Ron haalde zijn schouders op. ‘Het is zo.’ Mompelde hij en keek naar de schilderijen die voorbij flitsten.
‘Harry is gewoon een driftkikker, kun je niets aan doen knul.’ Zei Lucca en legde haar hand op zijn schouder en keek hem lang aan. Ze klopte even op zijn schouder en liep toen huppelend weg terwijl ze Rhine meetrok.
‘Raar kind.’ Mompelde Ron terwijl hij, Hermelien en Harry de twee meisjes na keek.
‘Ze is wel aardig.’ Zei Hermelien terwijl ze de gang van hun lokaal in liepen.
‘Dat neemt niet weg dat ze raar is.’ Zei Ron en deed zijn armen over elkaar.
‘Ik zeg toch ook niet dat ze dat niet is.’ Kaatste Hermelien terug en rolde met haar ogen en ging bij Marcel staan.
‘Stuk chagrijn.’ Mompelde Ron die Hermelien na keek en zich naar Harry draaide.
‘Snap jij dat nou? Ze kan gewoon niet hebben dat ik gewoon gelijk heb.’ Klaagde hij tegen Harry die alles aanhoorde maar niets terug zei.
Hij had geen zin in ruzie met Ron of met Hermelien. Hij wilde helemaal geen ruzie, dat was wel het laatste waar hij nu op zat te wachten.
Lucca ging op haar gebruikelijke plek achter aan zitten en speelde met de veer die ze in haar handen had.
‘En hebben jullie al nagedacht?’ Vroeg George die zich omdraaide naar de twee meisjes.
Thump, Thump, Thump. Weer die vreselijke hartkloppingen. Straks kwamen de zweterige handpalmen en de rode wangen ook nog. Onderdruk het! Droeg ze zichzelf op.
‘Ja.’ Zei Lucca zonder hem aan te kijken. ‘En we hebben besloten dat we het niet doen.’ Zei ze en haalde haar toverstok te voorschijn, een redelijk lang, 27,5 cm, vrij flexibel en gemaakt van vurenhout met in de kern een eenhoorn haar.
Nog steeds keek ze hem niet aan, in de angst rare dingen te zeggen. Of nog erger helemaal niets te zeggen en hem als een idioot aan te staren.
‘Juist.’ Zei George en keek de meisjes aan alsof hij iets wist wat zij nog niet wisten.