Ten

*Zoey Miller

Met een plof liet ik me vallen op de stoel tegenover Harry.
Ik zuchtte even en verlangde ernaar om terug te gaan en in het meer te duiken. Het was gewoonweg geen weer om door de stad te slenteren.
5 Minuten nadat we ons hadden genesteld kwam er een meisje van zo'n 18 jaar met haar notieblokje en pen naar onze tafel toe.
Ze keek verveeld naar haar nagels en zwiepte met haar lange, blonde haar.
'Wat zal het zijn?' vroeg ze vervolgens
'Een cola alsjeblieft.' dicteerde ik waarna ze het neerpende.
'Een appelsap en jouw telefoonnummer,' vervolgde Harry.
Even verbaasd als het blonde meisje keek ik naar hem. Ze giechelde even, schreef zijn bestelling op en huppelde daarna geamuseerd weg.
Ik grinnikte.
'Was dat je beste versiertruc?' vroeg ik toen het meisje buiten gehoorsafstand was.
'Meestal is het feit dat mijn naam Harry Styles is al genoeg...' antwoordde hij ontspannen.
'Groot-ego-alarm!' zei ik. 'Dat is niet mijn ego, dat is een feit. Meisjes voelen zich om een of andere reden aangetrokken tot succes.
De gedachte dat ze een beroemdheid hebben kunnen strikken maakt hen volgens mij trots.
Bewijs: voor One Direction kreeg ik nooit zoveel aandacht van hen.'
'Oh nee?' ik trok mijn wenkbrauwen op. 'Waarom voel ik me dan niet aangetrokken tot je?' vroeg ik een beetje uitdagend.
Met een grijns boog hij zich wat voorover. 'Niet dan?' vroeg hij zacht.
Ik lachte. 'Ik val voor jongens om hun persoonlijkheid, niet om het feit dat ze succes hebben met een boyband...'
'Persoonlijkheid, hé?' Hij trok zijn wenkbrauwen op.
'Was jouw vriendje niet die mengeling tussen Orlando Bloom en Brad Pitt?'
Ik begon zonder het zelf te beseffen te blozen.
'Trevor is meer dan gewoon knap, hij heeft wel persoonlijkheid' stotterde ik. 'Hij is aardig, sportief, humoristisch, intelligent, ... En hij hoeft niet in een band te zitten om aandacht van meisjes te krijgen.'
Harry grijnsde. 'Was dat een aanval op mij?'
'Zie je, Trevor zou dat wel herkend hebben.'
Half geamuseerd en half geërgerd ging hij verder met het gesprek:
'Dus wanneer komt deze god?'
'Het is vandaag woensdag, maandag komt hij.' Ik negeerde zijn "god" opmerking. 'Om terug te komen op het thema... Wat was je beste versiertruc toen je nog een gewone sterveling was?'
Harry haalde zijn schouders op. 'Ik had er niet echt. Meestal zorgde ik gewoon dat het meisje zich naar haar zin had tijdens dates'
Hij dacht even na. 'Maar meestal bracht ik haar achteraf dan ook thuis en dan had ik, wel, niet echt een versiertruc maar...' Hij dacht erven na. 'Tja, hoe moet ik dat noemen?'
'Waarom doe je het niet voor?' Stelde ik voor.
'Bij jou?'
'Nee, bij haar.' zei ik sarcastisch, subtiel wijzend op het oude vrouwtje van de tafel naast ons. Hij aarzelde even. 'Oké dan.' Hij stond op.
Ik volgde zijn voorbeeld. Hij deed een stap in mijn richting.
'Ik heb het erg naar mijn zin gehad vanavond.' Ik grijnsde en keek hem vragend aan. 'Speel gewoon mee.'
'Ik ook' zuchte ik. 'Maar was het echt nodig om Indisch te eten? Je hebt de hele tijd op het toilet gezeten...' Harry lachte maar het oude vrouwtje keek ons verontwaardigd aan. We negeerden haar.
Harry deed een stapje naar voren en stond nu vlak bij me.
Ik voelde hoe ik vanbinnen een beetje hol werd. Hij zweeg en keek me intens aan. Ik voelde zijn warme adem in mijn gezicht. Nu pas merkte ik op wat een mooie ogen hij had. Hij boog voorover en even dacht ik dat hij me zou kussen. 'Je ziet er erg mooi uit vanavond.' fluisterde hij zacht in mijn oor.
Waarna hij zich omkeerde. Even voelde ik zijn zachte huid tegen mijn arm, een tintelend gevoel bleef achter.
Ik had het nog warmer dan ervoor toen ik terug ging zitten.