Chapter 010

Ik word wakker met een enorme hoofdpijn en kijk om mee heen.
Waar ben ik ? Ik lig op een bed naast een jongen die ik niet ken.
Ik schiet omhoog en kijk om me heen, heh ik ben hier nog nooit geweest.
Ik sta op en begin rond te lopen ik probeer een deur open te doen maar het helpt niet. Ik begin te paniekeren en loop naar de andere deur.
Deze wil wel open , vreemd. Ik zie een wc , bad, douche en gootsteen.
En kleren, ik begon er heen te lopen en zag dat het mijn kleding was.
En andere kleren, jongens kleren hmm vast van die jongen.
Hij kwam me aardig bekend voor maar ik weet niet waarvan.
Ik ging weer terug naar de kamer om te kijken of ik de deur echt niet open kreeg, Ik rammelde eraan 'Shit kutkutkutdeur' gromde ik.
Ik ging zitten en keek even of ik de jongen had wakker gemaakt.
Pff , gelukkig niet. Hij is schattig dat moet ik toegeven.
Met zijn blonde haar dat warrig zat en hij zijn leuke kleren.
Hoezo zou ik hier terecht gekomen zijn?
Het laatste dat ik me kan herinneren is dat ik met Harry, Zayn en Louis meeging. En dat we daar wat gingen drinken, ook herinner ik me nog dat het sap wat vreemd smaakte. Ik schrok op uit mijn gedachten toen het bed bewoog. Hij kijkt me vreemd aan en zegt : 'Who are you?'
Hmm aan zijn accent te horen kwam hij uit Ierland maar ik wist het niet zeker. 'I'm Lauren' antwoordde ik.
'Why are you here? vroeg hij verbaasd. 'Well, I don't know , We're stuck in this room you know, I even tried to break out but it doesn't work'
'So we're stuck in here? That's not possible, you're simply too weak' hoonde hij.
Oh god daargaan we ; ik ben ten eerste misschien tenger maar niet zwak.
'If you don't believe me , why don't you try huh?' kaatste ik terug.
'Hah, i will, i bet i can free us out of here' zei hij.
'Okay, try it' Hij liep er naar toe en probeerde hem los te maken.
Hij frummelde en ging erop een gegeven moment ophangen, ik probeerde mijn lach in te houden wat niet zo goed lukte. Ik proestte het uit.
Het lukte niet wat ik al verwacht had, ik kon het niet laten om te grinniken. Hij keek me aan en riep: 'WE'RE STUCK, I WANT TO GET OUT OF HERE, I NEED MY FOOD' Ik keek hem verbaasd aan en begon te lachen.
Ik knikte naar de enorme berg eten en hij liep er naar toe en pakte 2 zakken. Ik dacht dat hij mij ook een gaf maar dat bleek niet zo te zijn.
Ik liep er naar toe en pakte een zak met dropjes. Ik vroeg wat zijn naam was en hij antwoordde; 'Niall, Niall Horan' 'Wait what? weren't you one of One Direction'? vroeg ik verbaasd. 'Yeah ahaha that's right' zei hij.
'Ah my little sister loves you' zei ik. 'Okayokay' zei hij.
Volgens mij mocht hij me nog steeds niet, aan zijn gedrag te merken.
'Are you sure, you aren't just a crazy fan and you locked us up in here?' vroeg hij argwanend.
'Wait WHAT?' 'I mean dude ; i don't even know you, i'm not a fan of One Direction, never was and I don't like you and i'm not a fan of you either' zei ik boos. Mijn aanval lukte behoorlijk goed want hij deinsde iets achteruit en hij keek me toch boos aan.
'Well, you know what, forget it' zei hij boos en pakte een paar zakken eten en stampte naar de badkamer.
Shit; had ik hem nou boos gemaakt? Dat wou ik niet, ik met mijn grote mond ook altijd, jeetje he.