O28.

POV Niall
Ik ben de enige die er maar eens aan dacht om boodschappen de gaan doen. De andere waren allemaal te lui, of te moe. Zelfs Louis, die altijd vol energie zat.
Hij was naar Eleanor gegaan en Liam was naar Danielle. Ik slenterde door de straten van Londen. Ik had een muts op en een dikke sjaal, zodat er maar een kleine kans was dat ik herkend zou worden.
Het was echt ijskoud buiten, ik had er spijt van dat ik mijn Vans had aangetrokken. Supra’s zouden nu beter zijn geweest. Eigen schuld denk ik bij mezelf. Ik ben al bijna bij de supermarkt.
Ik steek de weg over loop de supermarkt in. Ik stop wat geld in een winkelwagentje en begin te duwen. Het verfrommelde boodschappenlijstje haal ik uit mijn jaszak. Zayn had het gemaakt.
Het eerste artikel was melk. Met het karretje loop ik naar de koeling en haal er drie jerrycans melk uit.
Eigenlijk had ik ook totaal geen zin om boodschappen te doen. Ik was hier veel te moe voor.
Maarja, ik was nu al begonnen en er moest toch eten in huis worden gehaald.
Met een zucht kijk ik wat er als tweede op het lijstje staat. Sinaasappelsap. Ik wist niet eens waar dat stond. En sinds wanneer wilt Zayn sinaasappelsap? Dit kon nog wel eens heel lang gaan duren.

Anderhalf uur later en met twee zware boodschappen tassen loop ik de supermarkt weer uit.
Ik zet ze even neer en trek mijn sjaal wat hoger. Daarna loop ik weer verder.
Mijn gedachte dwaalt weer af. Waarom kon ik Elvira niet bellen? Wat was er mis met mij?
Het briefje zal ze vast al hebben gelezen. Ons huis komt in zicht. Zal ik het gewoon alsnog proberen?
Ik zet de tassen voor de deur. Waarschijnlijk heeft Zayn me al zien aankomen, want hij doet de deur open en neemt een boodschappen tas van me over.
Liam en Louis zijn alweer terug van Danielle en Eleanor. Ze zitten op de bank. Harry ontbreekt als enige. Ik weet al waar hij zit, dus ik vraag er niet naar. Samen met Zayn pak ik de spullen uit de tassen en stop ze in de juiste kastjes.
Daarna loop ik naar boven en klop op de deur van Harry’s kamer. Ik weet dat hij hier is. ‘Harry, can I come in?’ vraag ik voorzichtig.
Als hij geen antwoord geeft loop ik alsog naar binnen.
Als ik de kamer rond kijk zie ik Harry op zijn bed liggen. Zijn ogen zijn gesloten, en aan zijn regelmatige ademhaling kan ik zien dat hij in slaap is gevallen. Rustig loop ik verder de kamer in.
Zijn laptop ligt nog op zijn schoot. Ik pak hem eraf, straks draait hij zich om en valt de laptop op de grond.
Voorzichtig leg ik de laptop op zijn bureau. Doordat ik dat doe, beweegt de muis een beetje. De computer gaat van slaapstand af en internet opent zich. Facebook. Twee lachende meisjes, met in hun hand papier met de ´We <3 One Direction’ erop. Ik herken ze meteen. Elvira en Céline.
Hij heeft ze op Facebook gevonden.
We komen steeds wat dichterbij.
Ookal hebben we al een paar dagen met ze doorgebracht, dit was een compleet begin van een nieuw verhaal.
Ik staar nog even naar de foto en loop daarna zachtjes de kamer uit.
‘Where’s Harry’ vraagt Louis, terwijl hij zijn blik op mij vestigd.
‘He felt asleep’ zeg ik. Louis lacht naar me. ‘
Lets wake him up’ zegt hij. Ik schud mijn hoofd.
‘He needs it, let him sleep Louis’.
Teleurgesteld kijkt Louis me aan. ‘Okay..’ zegt hij, en hij kijkt weer naar de tv.

-