Chapter 12

“Jane?” “Yes, Haz.” “Thank you.” “You’re welcome sweetie.” Voorzichtig maakte ik me los uit onze knuffel. Langzaam ging ik naar achter zodat ik uiteindelijk lag op het gras. Harry legde zijn hoofd vrijwel direct op mijn schouder en legde zijn hand op mijn buik. Mijn armen sloeg ik weer om hem heen en zo bleven we liggen. “Don’t you think it’s weird the paparazzi didn’t find us yet?” vroeg ik hem. “Hmm, very few people now about this park. I think the paparazzi don’t even know it exists.” En we zwegen weer, maar het was een prettige stilte. Na een tijdje verbrak Harry de stilte. “Jane, maybe we should go back. I didn’t take my phone with me so the boys must be worried.” “I don’t want to go back.” “Me neither, but.. yeah.” “Well get up then curly.” Harry ging staan en trok me overeind. “Do you know what time it is?” vroeg ik hem. “No and I don’t really care”, antwoordde hij me. We liepen terug naar het centrum van Londen. Ik liep naar een mevrouw toe. “Jane what are you going to do?” hoorde ik Harry verbaasd vragen. “I’m gonna ask what time it is, cuz you have an appointment at 4 o’clock, remember?” En ik glimlachte naar hem. “Excuse me miss, do you know what time it is?” vroeg ik aan de mevrouw. “Yes, my dear, it’s 5 past 4.” “Thank you miss”, zei ik en ik liep weer naar Harry toe. “Haz, we have a little problem. Well, maybe a little big problem: It’s 5 past 4.” “Shit, we must have laid really long in that park, haven’t we? Come this way”, zei hij terwijl hij m’n hand pakte en me de juiste weg op leidde. Na een kwartiertje lopen stonden we weer voor het hotel. “Can you come with me upstairs? I can’t tell everyone what happened. And I mean not that I’m not allowed to or that I don’t want to, but that I won’t be able to.” “Sure”, glimlachte ik naar hem. We gingen met de lift naar de bovenste verdieping. We liepen naar de juiste deur toe, niet dat dat moeilijk was want er waren maar 2 deuren: 1 met een bordje met toiletten erop en 1 zonder. Harry klopte op de deur en deed hem open.