W94

Daphne wachtte Bloom op aan de rand van het meer.
“Dag zusje”, zei ze.
“Daphne!”, riep Bloom blij, en rende op haar af. Behendig ving Daphne Bloom op.
“Kleine zusjes toch”, zei ze hoofdschuddend.
“Daar kan ik van meespreken, Mielle is net zo”, grinnikte Flora.
“Zèg”, protesteerde Bloom lachend. Flora en Faragonda keken elkaar veelbetekenend aan. Bloom zou normaal zijn ontploft door het plagerijtje van net. Als er iemand was die haar kon helpen was het Daphne wel.
“Ik dacht dat ik gevraagd had dat enkel Flora mee kwam tot hier?”, vroeg Daphne.
“Ja, dat zei Bloom ook al”, zei Faragonda. “Maar het bos is niet zonder gevaar, en als ze aangevallen zouden worden konden ze zich niet verdedigen, want Flora moet zich dan eerst met Bloom bezighouden.”
“En het bleek helaas nodig te zijn”, voegde Flora er aan toe.
“Goed dan”, knikte Daphne. “Maar nu moeten jullie hier zo snel mogelijk weg, en blijf bij elkaar.”
“Oké”, stemde Faragonda in.
“Denkt u dat er hier vannacht ook maar één iemand het bos in zal komen?”
“Het is natuurlijk niet uit te sluiten, maar iedereen is gewaarschuwd dat niet te doen”, zei Faragonda.
“Goed”, knikte Daphne. “Bloom is, als alles goed gaat, morgen in de loop van de voormiddag weer op Alfea.”
“Oké, zullen we afspreken in mijn kantoor?”, stelde Faragonda voor.
“Oh, euh, goed”, zei Bloom. Ze vond het vreemd dat Faragonda niet gewoon in haar kamer of hun living wilde afspreken, maar ze dacht dat ze daar ook wel een reden voor zou hebben.
Faragonda en Flora vertrokken weer richting Alfea. Bloom wendde zich verwachtingsvol tot Daphne.