# 007

Ongeveer een uur was verstreken en ik wist al zeker dat ik er een vriend bij had, naast me, op de bank. In dat ene uurtje had hij me al zoveel vertelt, over zijn familie, over zijn hobby's en over zichzelf, dat soort dingen. Zo ben ik te weten te komen dat hij van wortels houdt, dat hij twee zusjes heeft en dat hij een goede relatie heeft met z'n moeder. Dat hij graag zingt en acteert, maar voor geen meter kan tekenen. Ik moest lachen op dat moment en hij keek me een beetje blozend aan. Hij zei ook dat hij volgens Niall en Liam een grappige humor heeft. Verder vertelde hij nog wat feitjes over zichzelf en hij vertelde ook wat over hoe irritant hij Zayn vond. Dat Zayn een keer tijdens gym een van Louis' z'n schoenen had verstopt, zodat hij de hele dag op één schoen moest lopen en lol dat Harry en Zayn hadden. Verder had hij nog wel wat voorbeelden genoemd en nog wat karakter eigenschappen genoemd van zichzelf. Toen het mijn beurt was om wat over mijzelf te vertellen had ik gewoon wat standaard feitjes vertelt. Dat ik goed kon tekenen en dat ik gitaar speelde, net als Niall trouwens. Ik zei dat ik stiekem verslaafd was aan Disney films en dat ik moest huilen bij 'the Fox and the Hound'. Dat ik in m'n vrije tijd verhalen schreef en dat ik romantisch ben aangelegd. Toen ik dat zei moest ik blozen, maar hij zei dat het lief en schattig was, waarna hij op zijn lip beet. Ik zei dat ik een hele film collectie had, en ik bekende ook dat er vooral Disney films tussen stonden, en dat ik vreselijk rommelig was. Hij zei ook nog snel dat hij dat ook was, waarna hij moest lachen. Damm, dat zag er cute uit. Maar goed. In dat uurtje leerde ik Louis gewoon helemaal kennen. Oké, misschien niet helemaal, maar wel alsof hij altijd al een van m'n vrienden was geweest. We hadden in dat kleine uurtje verschillende keren een lachbui gehad en bijna van de bank afgerold. Mijn moeder is ook een paar keer komen kijken, wat vreselijk irritant was. Ik wist wel wat ze dacht, maar volgens mij dacht iedereen dat. Niet dat ik het heel erg vond, maar het was gewoon irritant dat mijn moeder ons steeds stoorde.
Met mijn benen in de kleermakerszit, zat ik tegenover Louis op de bank. We hadden beide onze TOMS ergens op de grond gegooid, waardoor we nu blote voeten hadden. Louis zat ook in de kleermakerszit en keek met zijn vrolijke ogen in de mijne. We hielden een staarwedstrijd. Oké, best wel faal. We mochten niet lachen en, of wegkijken. Mijn hoofd steunde op mijn handen en ik keek met een serieus gezicht, die ik overigens niet lang kan aanhouden, naar Louis. Op dat moment kwam mijn moeder de kamer binnen gelopen.
"Lieverd, wil je even Cookie uitlaten?" vroeg ze op een moederlijke toon.
"Ja, mam is goed" zei ik, zonder het oogcontact tussen mij en Louis te verbreken.
"Je moet wel nou gaan, anders is het dadelijk donker en-" "Je wilt niet dat ik alleen in het donker loop"
Ik maakte zuchtend haar zin af en kroop toen van de bank af, waardoor ik ook het oogcontact verbrak.
"IK WIN!" gilde Louis blij en gooide zijn armen in de lucht.
Mijn moeder keek hem vaag, waarna ze terug naar mij keek.
"Neem Louis ook maar mee" zei ze en liep toen terug naar de keuken.
Ik rolde met mijn ogen en keek daarna lachend naar Louis, die heel blij aan het doen was. Ik grinnikte zachtjes en plofte op de grond neer, met een van mijn schoenen in mijn hand, die ik aan mijn voet deed. Louis deed hetzelfde, maar hij had mijn andere schoen naast hem liggen.
"Geef m'n schoen terug Lou" zei ik waarschuwend.
Louis pakte mijn schoen vast en gooide hem toen met een boogje naar mij toe, waardoor hij op mijn schoot landde.
"Thanks"
Toen mijn schoen aan was sprong ik snel omhoog en huppelde richting de kapstok. Dit was de eerste keer dat ik echt weer vrolijk huppelde sinds.. Ik trok mijn jas aan, over mijn hemdje, en Louis trok de zijne ook aan. Fluitend riep ik Cookie. Hij kwam altijd wanneer ik floot, best handig. Ik deed zijn riem om en checkte of ik mijn iPhone eigenlijk in mijn broekzak had zitten.
"Zullen we gaan?" vroeg Louis.
Hij had zijn hand al op de deurknop gelegd en keek mij vragend aan. Ik knikte en Louis trok de deur open. Louis liet mij met Cookie eerst naar buiten gaan en glimlachte. Ik glimlachte terug en stapte toen naar buiten. Toen Louis de deur achter hem had gesloten sloeg hij zijn armen over elkaar heen en maakte een 'brr' geluidje.
"Het is koud!" zei hij zielig en beet op zijn lip.
"Och, wat is Lou toch weer zielig." zei ik lachend.
Samen met Lou naast me liepen we het kiezelpad af.
"We lopen die kant op."
Ik wees naar links.
"Gelukkig" zei Louis, "Ik heb namelijk vrij weinig zin om langs Liams huis te lopen"
Ik begon te lachen en al snel Louis ook. Cookie begon te duwen tegen onze benen.
"Ja, jong, we gaan naar het park!"

_____________________________________________________
morgen weer naar school :C buuuh. geen zin in. :C dat betekent dus minder op de computer :C cryy.
reacties? (: