~22~

“Colette, maybe we should go shopping and get you out of that couch.” Zei Kate opeens. Ik zat al een paar uur op de bank naar mijn telefoon te staren, maar er gebeurde maar niets. Kate had gelijk, hier op de bank blijven zitten en hopen op een reactie van Zayn was wel heel deperate. “Love to go shopping, to clear my mind.” Zei ik terwijl ik alvast naar mijn kamer liep om mijn tas te pakken. Ik raapte snel mijn portemonnee, telefoons en een flesje water en stopte het in mijn tas. “Let’s go.” Zei ik toen ik weer de woonkamer in kwam lopen.

“A white wine for me please.” zei ik toen de ober onze bestelling op kwam nemen. We hadden zo veel geshopt dat we allebei honger hadden gekregen dus we besloten om maar in Kate’s favoriete restaurant te gaan eten. Het was een Italiaans restaurant en ze hadden er echt de beste pasta die ik ook gegeten had, maar omdat het pas middag was besloten we allebei maar een salade te nemen. Dus nu zaten we hier in dit kleine, schattige restaurantje met onze tientallen tassen met de kleren die we gekocht hadden. Shoppen had blijkbaar echt een therapeutische werking op me, want ik had de hele tijd sinds we weg waren gegaan niet meer aan Zayn gedacht. Af en toe had ik wel op mijn telefoon gekeken maar geen berichten van Zayn, dus was ik gewoon vrolijk door gegaan met dingen kopen. Ik had vijf jurkjes, 4 broeken, 5 shirtjes, 6 paar schoenen en nog wat andere dingen gekocht. Zoveel zou ik vroeger nooit gekocht hebben, of kunnen kopen, maar omdat het nu kon en het hielp had ik het toch maar gedaan. “Maybe we should go back home after lunch, since we already bought so many.” zei Kate toen we ons eten kregen. “We should, I already bought a whole new wardrobe.”

“Colette.” “Yes dad?” “There’s someone here to see you.” “Who?” “You’ll see.” Snel trok ik mijn jas uit, zette al mijn tasjes op de grond, en liep de woonkamer in. “Zayn, how do…how do you know.” “where you live?” “Yes, that was what I wanted to ask.” “You told me your dads name, and Google helped me.” Wow hij was zo mooi. “Oke, sorry I only texted you back much later than you called and texted me.” “It’s okay, I’m here now and I thought it be a good Idea to talk about our misunderstanding.” We praatte lang. Over alles eigenlijk. Over de rest van hun tour. Over mijn familie. Echt over alles. Terwijl hij sprak kon ik het niet helpen om in die mooie ogen te kijken en te kijken hoe de woorden van zijn lippen afkwamen. Vlinders kwamen weer in mijn buik.

“I’m glad we talked, but I have to go now, we have a radio interview.” zei Zayn terwijl hij al een beetje opstond. “Okay, have fun with the interview.” “I will. Always.” Zei Zayn lachend. “You want to go out for dinner tomorrow?”vroeg hij daarna. “I’d love to.” Zei ik vrolijk terwijl er een grote glimlach op mijn gezicht verscheen. “Be ready at 6pm.” zei hij nog waarna hij een kus op mijn wang drukte en weer het huis uit ging.