006~

De volgende ochtend lopen Kyra en Melissa de trappen op die van Zwadderich leerlingenkamer afkomen. Tot de verassing van beide horen ze achter iemand Melissa's naam roepen.
'Melissa!' Hijgend staat een meisje met kastanjebruin haar naast Kyra en Melissa. 'Ik dacht dat ik je niet zou zien deze ochtend. Ik ben blij dat ik je eindelijk heb kunnen pakken.'
'Wat moet je Lacrimosa?' vraagt Kyra. 'Heb je niet al genoeg gedaan?'
'Niemand riep jouw naam kindje. Dus loop maar lekker door.' sneert Aurora.
'Hoezo, waarom heb je mij nodig?' vraagt Melissa.
'Draco wil je zien. Hij wil met je praten. Alleen met jouw, dat andere geval wil hij niet zien'
'Waarom wil Draco mij alleen zien?'
'Omdat, naja zeg maar.... Je moet gewoon met mij mee. Hij wilde gisteravond al spreken maar toen was dat andere iemand de hele tijd er. En toen kon het natuurlijk niet'.
'Ik heb een naam' sist Kyra nijdig.
'Ja zal wel' zegt Aurora sarcastisch. 'Dus kom je mee?'
'Uhmm' Melissa kijkt Kyra aan. De ogen van de meisjes kruisen en het is meteen duidelijk voor Kyra geworden.
'Nee, Mel da- da- dat meen je niet' Kyra's ogen worden nog groter dan normaal van ongeloof. 'Je wil toch niet zeggen dat je...?'
'Sorry Ky. Maar het doel heiligt de middelen nietwaar?' Melissa grijnst en knikt naar Aurora die met haar armen over elkaar heen stond te kijken. Er verschijnt een zelfvoldane glimlach op haar gezicht en pakt Melissa's hand en trekt haar meer weer terug naar de leerlingenkamer. Kyra achterlatend. Van verbazing is haar mond opengevallen en haar ogen staan nog wagenwijd open. Kyra voelt zich opnieuw verraden en in haar lege maag borrelt de woede al weer op.


Woedend loop Kyra richting de Great Hall. Leerlingen ontweken haar in de angst dat ze hun zou overlopen. Met een plof gaat ze zitten en kijkt naar het eten voor haar. Ze besluit een broodje te smeren met boter en vervolgens kaas erop. Nog steeds woedend eet ze het op.
'Waarom zo boos?' vraagt een stem. Als Kyra op kijkt ziet ze Professor Snape staan. 'Wat is er aan de hand? Raar voor jou om alleen te zitten.'
'Klopt. Maar kennelijk had ik geen echte vriendinnen alleen verraadsters. Geef me rooster nou maar.' antwoordt Kyra geïrriteerd. Ze mocht Snape altijd wel maar nu had ze nergens zin in. Ze wilde met niemand praten.
'Maar natuurlijk' zegt Snape en geeft een tik op een stuk perkament waar haar lesrooster op verschijnt. 'Alsjeblieft.'
'Bedankt' zegt Kyra nors en pakt het stuk perkament aan van Snape die verder loopt naar de overige leerlingen.
Kyra staat op en kijkt wat als eerste op haar rooster staat. Voorspellend Rekenen. Als ze langs de tafels loopt vangt ze een blik van Oliver op die naar haar lacht en even zwaait. Ze ziet ook Alan en CJ. Ondanks haar woede weet ze een kleine glimlach eruit te persen.
'Kijk uit waar je loopt!' sneert er iemand en voor ze het weet ligt ze op de grond. Als ze opkijkt ziet ze dat op de grond werd geduwd door niemand minder dan Melissa.
'Mel, wat doe je?'
'Zorgen dat ik normaal verder kan lopen. Nou sta eens op want je ligt nu in de weg.' Krabbelt staat Kyra op en ziet de rest van de zwadderaars van haar jaar staan. 'Grappig hoe dingen lopen, nietwaar?' zegt Melissa.
'Heel grappig, verschrikkelijk grappig' sist Kyra. Ze loopt langs haar voormalige vrienden.