No way!

'Bill, luister nou effe.' Hij blijft met zijn ogen naar de tv staren en mijdt ieder contact die ik probeer te maken. Dit is belachelijk, ronduit belachelijk voor woorden. 'Bill!' en druk de tv uit. 'Zou je zo vriendelijk willen zijn die terug aan te zetten?' vraagt hij arrogant. 'Nee.' en kruis mijn armen over elkaar. Hij kijkt me kwaad aan en kruist evenals zijn armen. 'Wat heb jij toch? Heb ik iets verkeerd gezegd?' vraag ik verontwaardigd. Hij rolt zijn ogen en draait hoofdschuddend zijn hoofd weg. 'Nou, vertel op, want ik heb geen flauw idee!' Hij staat op en en haalt een enveloppe vanonder het tafelkleed.



'Ik dacht dat wij elkaar beloofd hadden alles te delen en geen geheimen te hebben!' roept hij kwaad en gooit de enveloppe zo tegen m'n hoofd aan. Volledig in de war door zijn actie staar ik hem aan. Waar is hij nou zo kwaad om? 'Ik vertrouwde je verdomme!' en stampt de kamer uit, vervolgens gooit hij de deur met een klap dicht. Het glas trilt gevaarlijk en ik voel me hopeloos. Ik heb hem in tijden niet meer zo kwaad gezien... De laatste keer was toen ik we op scheiden stonden en dan...was dat nog niets vergeleken met dit.


Fien komt de kamer in en kijkt me geschrokken aan. 'Hebben jullie heftige ruzie of is er iemand dood?' Ik zeg niets en zak neer om de bruine enveloppe op te nemen. Wat is godsnaam maakt hem zo razend, laaiend, dat hij me de huid vol scheld? 'Fien, ik heb werkelijk geen idee, maar volgens mij heeft het hiermee te maken.' fluister ik en neem de enveloppe op. Het voelt aan alsof er papier in zit, hard papier. Ze kijkt me bezorgd aan en loopt met me naar de sofa. 'Open het.' fluistert ze medelevend. Ik zucht en krijg koude rillingen. Wat zou erin zitten? Ik heb altijd alles aan Bill verteld, echt alles!


Net als ik hem wil openen gaat de woonkamerdeur open en stapt Tom wild binnen. 'Blake, wat is er met Bill?' vraagt hij verontwaardigd. Ik zucht en zeg dat ik het echt niet weet. 'Hij is door het dolle heen joh!' en kijkt me twijfelend aan. Oké, dit kan ik er echt niet bij hebben. 'Ik ga even naar buiten.' zeg ik zacht en sta op met de enveloppe in mijn hand geklemd. 'Waarheen?' vraagt hij meteen en houdt mijn arm tegen voor ik kan vertrekken. 'Ik wil even alleen zijn en ... kijken wat hierin steekt.' Hij knikt en trekt me plots in zijn armen. 'Wees voorzichtig, en ik steun je zusje!' fluistert hij. Ik krijg tranen in mijn ogen en knik. 'Ik hou van je oké!' en kijkt me doordringend aan. Waarom lijkt het alsof ik en Bill beslissen om te kappen? Er gewoon mee te stoppen? Een week geleden hadden we alles nog zo geweldig lopen en dacht ik dat er ons niets meer in de weg zou staan. 'Ik ook van jou.' Hij glimlacht en kust mijn voorhoofd voor ik de deur open.

Ik zie Bill's auto staan en loop het pad gewoon af, ik geloof dat ik beter gewoon te voet ga. Al snel zit ik op een of andere bus en krijg even een glimlach op mijn gezicht. Dit doet me denken aan die keer dat ik zovele jaren gelden wegliep uit het hotel, omdat Simone me niet geloofde. Dan had ik zitten dwalen door de straten en nooit verwacht dat al die politiewagens voor mij bedoeld waren. Tom was zo kwaad dat hij bijna huilde. Ik stap af bij de zoo, en besluit daar maar een ticket te betalen. Als eerste kom ik wat pandaberen tegen en blijf er even vertedert naar kijken, evenals naar de ander dieren.


Een klein park waar apen zitten trekt mijn aandacht, omdat het aan het meer ligt en er verscheidene bankjes te vinden zijn. Het geluid van de apen is echter zacht en ik neem en grote hap adem voor ik neerzak op een bankje en de enveloppe uithaal. Er kleeft een postzegel op, maar geen afzender. Met trillende vingers steek ik mijn hand erin en voel iets glads. 'Een foto.' fluister ik in trance en knijp mijn ogen dicht als ik het eruit haal. Ik open mijn ogen en staar met grote ogen naar het stukje papier dat Bill zo kwaad maakte...






'Dat is..dat kan niet!' geschrokken valt het op de grond en krijg ik tranen in mijn ogen. Dit kan niet! Wie zend dit op?
Op de foto staat Sean, half uitgekleed liggend op een bed met...


mij erbovenop...

Dit moet fotoshop zijn! Ik heb Bill nooit bedrogen, nog nooit! Ik voel mijn gsm trillen en merk nu pas dat mijn wangen nat zijn. Snel veeg ik ze weg als ik zie dat Tom me belt en ik een beangstigend gevoel krijg. Bill zal het hem vast al verteld hebben. Moet ik nu opnemen? Ik kijk om me heen en druk mijn gsm af. Nu niet.
Plots passeert mijn gehele geschiedenis met Bill en de kinderen door mijn netvlies en kan ik mijn tranen niet meer bedwingen.


Het lijkt echt of ik daar lig, maar dat is niet zo. Dat ben ik niet! En wat in godsnaam moet Sean met een andere vrouw? Huilend stop ik de foto terug en zie dat de lucht donker begint te worden. Iedereen vlucht weg uit het park op zoek naar onderdak, maar daar heb ik nu de kracht niet voor. Ik heb Bill gekwetst, zonder er zelf voor te zorgen. Ik moet hem proberen te overtuigen, dat dit niet echt is! Maar...Tom en Fien zullen het wel geloven, iedereen geloofde het! Ik sta er alleen voor, hoe los ik dat in godsnaam op?


Het duurde weer een eeuuwigheid, sorry daarvoor!! xxxx(H)