Emmarry en Nammely hoofdstuk 1

Ik ben zo zenuwachtig! Vandaag ontmoet ik EINDELIJK mijn groot idool Harry Styles! Toen ik hoorde dat ze naar Antwerpen kwamen werd ik bijna zot, maar alles werd nog veel erger toen ik de meet & greet wedstrijd van mnm won. Ik kan niet geloven dat dit echt gaat gebeuren! "Kom Emma, we moeten nu echt vertrekken! Straks komen we nog te laat. Je staat al een uur voor de spiegel!" gelukkig dat Emmely meegaat. Ik loop zo snel als ik kan de trap af. "Kom op!" zeg ik tegen mij vriendin. Na drie kwartier rijden komen we eindelijk aan bij het Sportpaleis. We zijn vier uur te vroeg, maar dat maakt ons niets uit. Samen kiezen we een broodje uit en daarna gaan we aan de ingang staan. Alles is nog dicht, maar wij moeten en zullen als eerste binnen zijn. Na een uurtje moet ik nodig naar het toilet. Emmely blijft wachten zodat we onze plaatsen niet kwijt zijn. Niet dat er al iemand anders is, maar je weet nooit. Als ik na mijn toiletbezoek in de spiegel kijk voel ik een gil uit mijn mond ontsnappen. Zag ik nu net Harry door de deur naar de jongenstoiletten gaan? Ik sta te trillen op mijn benen. Voorzichtig loop ik naar de jongenstoiletten en niet veel later komt de man van mijn dromen de gang ingewandeld. "You are Harry Styles, OMG i love you!" ik roep het uit, ren naar hem toe en geef hem een dikke knuffel. Harry lacht. "Hi, pleaze don't scream. Nobody can know that i'm here. What's your name?" Ik kan wel gillen, dansen, zingen, springen en wenen tegelijk. Ik sta oog in oog met Harry Styles! "My name is Emma." "I love that name!" zegt hij. Hij vindt mijn naam mooi? Hier had ik zelfs niet van durven dromen. "Thanks, I love your name too", zeg ik dan maar, nog steeds trillend. "Do you live here?" vraagt hij. "No, i'm here for your concert", glimlach ik trots. "I didn't know that beautiful girls like you would go to a concert of a boy like me!" Harry Styles vindt míj mooi! Ik knijp mezelf. Dit is geen droom! "I have to go! Bye, i will see you at the concert", meer dan knikken kan ik niet meer. Als hij het gebouw uitloopt met zijn kap op zijn hoofd ren ik terug naar Emmely.‎"Emmely, Emmely, Emmely!!! Je gaat nooit geloven wie ik net tegenkwam!" roep ik. "Harry Styles stond daarnet in de toeiletten! Ik kan het nog steeds niet geloven!" ik weet niet waarom, maar ik begin te huilen. Huilen van blijdschap heb ik nog bijna nooit gedaan. Ik voel dat Emmely haar handen om mij heen sluit. "Ben je dat wel zeker? Was het niet iemand die erop leek?" Ik geloof mijn oren niet. Emmely gelooft me niet? "Hij was het echt! Dat weet ik zeker. Ik herken hem uit de duizend!" probeer ik tussen het snikken uit te brengen. "We zullen het straks tijdens de meet & greet zien. Als hij je herkent weet je dat hij het was, want ik denk dat je hem verwisselt met iemand anders", Ik ben gestopt met huilen. De meet & greet! Daar had ik nog niet eens aan gedacht! Wat als hij me herkent? Wat moet ik zeggen? Wat moet ik doen? Wat als hij me niet herkent? Straks heeft Emmely gelijk en heb ik me alles ingebeeld! "Posters! Posters hier te koop!" de verkoper schreeuwt tegen elke voorbijganger. Omdat we toch nog twee uur en een half de tijd hebben, besluiten we een poster te kopen. Die kunnen we dan laten signeren tijdens de meet & greet. De laatste twee uur vullen we met het schreeuwen van de 1D liedjes samen met de andere Directioners die er al zijn. Als we dan EINDELIJK naar binnen mogen, is de spanning te snijden. Emmely en ik gaan alleen het gebouw binnen. Wij mogen eerst omdat de meet & greet voor het optreden is. Ik hoop zo dat Harry me herkent. Dat zal wel niet, hij heeft al zoveel fans ontmoet. Dit is weer het zoveelste optreden, de zoveelste meet & greet en ik ben de zoveelste fan. Die gedachte maakt me verdrietig. Als we de kamer binnengaan is dat snel weer over, want daar zit hij. Harry Styles. Dé Harry Styles. "Hi, your name is Emma right?" wat??? Hij weet het nog! Vanbinnen maak ik een vreugdedansje. "Yes, it is. Do you remember me?" vraag ik hoopvol. "No, i'm sorry. We've got a list with names", mijn blijdschap veranderd al snel weer in verdriet. "Ooh", meer kan ik niet uitbrengen. "I was just joking! I do remember you! I saw you in the toilets. I would never forget a girl like you!" Dan pas merk ik dat Emmely, Zayn, Liam, Niall en Louis al weg zijn. "So, do you have a question for me? It's a meet & greet so..." alweer die prachtige glimlach van hem. "Kiss me!" OMG nee!! Dat heb ik niet echt gezegd! Hoe kan ik zo dom zijn? "Haha, well i can do this" ik voel zijn warme lippen op mijn wang. "Do you kiss all your fans?" ik kon het niet laten om die vraag te stellen. "Only the pretty onces", "You think that i'm pretty? Look at you! You are BEAUTIFUL! I dream about you every night. You are my god, my world, my everything!" en ik ben waarschijnlijk weer de zoveelste van wie hij dat hoort. "I wanna ask you something: are you in love with me?" oh neeh, ik hoopte dat die vraag nooit zou komen. Mijn antwoord had ik thuis in mijn bed al uitgezocht. "Why do you ask that? You have a girlfriend", zijn gezicht betrekt. Ik zie een kleine twinkeling in zijn prachtige ogen. "I broke up with her. She's to old for me and i wanna focus on my music." ik kan niet geloven wat ik net hoorde. Hij heeft het uitgemaakt? Mijn mooiste dromen zijn plots op een paar uur tijd uitgekomen. "Wow, you are single now? I bet your fans will be happy if they hear that!" "and is this fan happy about it?" hij grijnst naar me. " yes, i am!" hij komt een beetje dichter. "and is this fan happy with this?" ik voel zijn adem op mijn gezicht. Zijn lippen komen steeds dichter. HELP! Wat moet ik doen? Zijn lippen raken de mijne. Ze voelen zacht en warm aan. Zijn hand gaat door mijn haren. Voorzichtig lg ik mijn handen op zijn schouder. *FLITS* "Shit, a camera! Sorry Emma i should never kissed you. They will tell everyone we kissed! I am so sorry! I did wanna kiss you but you will have a complete different life now.". Op dit moment kan me dat niets schelen. Harry Styles heeft me net gezoend! "I don't care! Everybody can know that we kissed! I love you Harry!" ik zeg het niet te luid, voor als er nog pers in de buurt is. "Emma i think that I love you too. I never had so much butterflies inside me. You make me fly. Stay with me forever! Promise me!" "I promise!" Wow! Is dit echt gebeurd? Ik kan het niet geloven. Eerst de ontmoeting in de toiletten en nu dit. "Harry, you have to go on stage now." hij moet weg! Nee nu nog niet! Voor ik het weet is hij verdwenen. "Emma, ik heb je overal gezocht! Het concert begint zo!" Emmely trekt me aan mijn arm mee. Ik ben nog helemaal in shock. We lopen de overvolle zaal binnen en gaan naar onze plaatsen helemaal vooraan. Als de jongens op het podium komen is het lawaai niet te harden iedereen bedekt zijn oren terwijl hij/zij zo luid mogelijk gilt. Iedereen behalve ik. Harry heeft sinds hij het podium opkwam enkel nog naar mij gekeken. Als het laatste liedje eraan komt zegt Liam dat het nu tijd is voor What Makes You Beautiful, maar Harry onderbreekt hem. Hij komt voor mij op het podium zitten, pakt mijn hand en zegt:"I wanna sing this song to someone very special. Emma, I love you!" ik geloof mijn oren niet. Hij trekt me het podium op. Het hele lied kijkt hij me heel diep in de ogen. Als het tijd is voor zijn solo, neemt hij mijn handen vast. 'Baby, you light up my world like nobody else. The way that you flipt your hair gets me...' hij stopt met zingen. Hij trekt me dichterbij en iedereen in het plubliek begint te roepen. Alweer drukt hij zijn lippen op de mijne. Deze keer gaan mijn handen door zijn haar en die van hem liggen rond mijn middel. Nog voor een laatste keer komt het refrein uit de boxen en dan gaan de jongens samen met mij backstage. "i'm sorry, i have to get to Emmely. She is alone there." Ze mag ook mee backstage. Ze vraagt aan Liam om haar poster te signeren en Harry neemt me mee naar een aparte kamer. "What you did was so sweet! Thank you so much and... I love you too." zeg ik als we daar aankomen. Als zijn lippen de mijne voor een derde keer vandaag raken voel ik dat zijn tong tegen mijn lippen duwt. Langzaam open ik mijn mond en voel zijn tong op de mijne. Zo staan we daar een hele tijd. Voor ik echt naar huis moet wisselen we nummers uit en hij geeft me zijn echte facebooknaam. Dit is een dag om nooit meer te vergeten.