Keylina - 78

Een half jaar later zaten mijn ouders nog steeds in de cel, van de vuurheer had ik nog steeds niets gehoord. Wat was hij van plan? Zou hij ons aanvallen met een gigantische overmacht? Zou hij ons met rust laten? Zocht hij naar manieren om ons te kraken? Maar behalve Yue, Diana, Thomatio en ik maakte bijna niemand zich nog zorgen.
Tot op een middag een wachter in paniek binnenstromde.
“Prinses, Lizzie, generaal!”
“Wat is er?”, vroeg Yue meteen.
“Er is een schip van de vuurnatie aangemeerd. De vuurnatieprinses is er bij. Ze wilt jullie spreken.” Yue en ik keken elkaar aan.
“We hebben haar nodig”, fluisterde ik.
“Ga haar halen”, zei Yue tegen de wachter. “Maar waarschuw haar dat als ze mij of de stam beledigd, we haar gevangen nemen. En ze mag geen soldaten meebrengen.” De wachter boog voor ons, en liep de zaal uit. Thomatio volgde hem. Ik was zenuwachtig. Wat zou ze willen?
“Ze moet hoe dan ook hier blijven”, fluisterde ik.
“Ik weet het”, zei Yue zacht. Ze wendde zich tot Yle. “Ga naar binnen, Yle, ik wil niet dat ze je ziet. Niet voor we weten wat ze van plan is.”
“Maar mam…”, protesteerde Yle.
“Yle”, zei Yue streng. Yle zuchtte en liep de zaal uit, verder het paleis in.