Chapter Five

"You know we can't do this Harry. Not that I don't want to help, but we can't take care of two more people we don't even know!" De jongen die Zayn heet keek me aan. "I'm really sorry." "Doesn't matter, I expected nothing, so I'm happy you're at least being nice to me." Ik glimlach naar hem. "We'll leave then, it will be like you've never met us." Met Eve in mijn armen loop ik naar de boomhut. "Why are you crying mommy?" vraagt Eve met grote ogen. "I hoped there was somebody who could help us sweetie." Eve kijkt verdrietig. Iemand komt de boomhut in, ik hoor het aan het kraken van de boom. Eén van de jongens die ik gisteren ook had gezien komt de boomhut binnen. "Hi." zei hij ongemakkelijk. "Why are you here?" vraag ik bot. "I wanted to tell you we are going to help you. Harry is completely upset, because you left. Apperantly, you are upset too." Hij kijkt naar mijn betraande gezicht. "Mr. Carrot will help." zegt hij heldhaftig. "Are you a hero?" Eve kijkt met twinkelende oogjes naar de jongen die half met zijn borst vooruit gaat staan, voor zo ver dat kon in een boomhut... "What's your name?" vraag ik aan de jongen. "Mr. Carrot!" zegt Eve vastbesloten. "Louis, a.k.a Mr Carrot." grijnst de jongen. Met zijn drieën gaan we naar het huis waar de jongens wonen.
Als ik binnen kom zie ik Harry met betraande ogen zitten. "Hey, what's wrong?" Ik ga naast de snikkende jongen zitten en sloeg een arm om hem heen. Hij keek op een keek naar mijn gezicht. "Why did you cry?" vraagt hij. "I hate to feel left, I've been left alone too much." "Could you tell me your story?" Ik knik. "Eve, can you stay with these nice boys for about an hour?" Eve knikt en word opgetild door Louis. Harry trekt me mee naar boven. "Alright, are you sure you're ready?"