The day you saved my life [1]

I'll never forget you
"F*ck off ok!"roept Bram tegen me
"Wat?! Wees wat liever ok! Ik heb je al eens een 2e kans gegeven."roep ik terug
"Ja spijtig genoeg wel ja!"
"Smeerlap!" Ik geef hem een mot en loop weg. Bram en ik zijn een koppel.. of liever waren. gisteren heb ik hem in de armen van een ander gezien en nu ik hem er over vraag begint hij te schelden;. Ik haat hem! Waarom ben ik zo dom geweest om hem weer te vertrouwen? Hij is niet eens verandert!
"MEns kijk eens uit waar je loopt!"zegt een man tegen mij.
Ik negeer hem en doe mp3-speler aan. Luid zodat ik niks anders meer hoor. Ik stoot tegen een vriendin
"Kijk eens waar je loopt! Oh hey Mira;"zegt ze
"hi!"ik doe mijn muziek uit
"Gaat het?"
"tis uit tussen bram en mij"
"oh..sorry"
"is niks. Niet jouw fout."
We nemen afscheid en ik loop verder.
Maar je zal nooit raden wat ik zie achter den hoek..BRAM! What the heck?! Hij staat naast zijn brommer met dat meisje van gisteren te kussen. Ik heb het juist uitgemaakt en nu.. A ik haat hem. Ik loop naar hem toe.
"Bram!"
hij laat het meisje los.
"Oh hey"
"Wie is dit Brammiee."zegt het meisje en legt haar hand op zijn borstkas
"Oh een psychoneurotische ex."zegt hij. Het meisje schiet in de lach en geeft hem een kus. Ik tril van de woede
"Psychoneurotisch hé! Wel jij hebt eens opgelet bij nederlands."zeg ik bars
"God laat me met rust ok!"
"Hoe kon je me zoiets aandoen?! en ik had je nog een tweede kans gegeven!"roep ik dan
Hij zucht en kijkt naar de hemel.
"Bram!"zeg ik en geef hem een duw
"Owh rustig mens! Ik heb je helemaal niks aangedaan! We waren gewoon vrienden. Je hebt het me gewoon vergeven van de eerste keer. EN we zijn vrienden gebleven. we zijn derna nooit meer een koppel geweest!"
"Wat?! EN die kus dan?"
"Welke kus! Mira.. je hebt dat zeker gedroomt!"zegt Bram "Laat me nu met rust ok?!"
Ik ga weg. tranen komen naar boven. Ik kan het niet geloven. Ik heb het dus echt niet gedroomt!! Ik weet nog wat echt is en wat niet. Ik steek de straat over. opeens hoor ik gerem en ik word op de grond geduwt. er lopen mensen naar mij en diegene die op me licht. hij laat me los en ik draai me om.
"Gaat het?"vraagt hij
"J..ja.."
Hij knielt en ik kan recht zitten.
"Heb je je niet bezeert??"vraagt hij ongerust.
"Nee. "
de mensen gapen naar ons toe. ik bekijk hem eens goed. Ik ken hem van ergens.. Hij helpt me recht.
"AW!"Doe ik als ik recht sta
"Waar heb je pijn??"
"mijn knie.."
hij doet mijn broekspijp naar boven tot aan mijn knie..
"Gewoon geschaaft. kan je stappen??"
"ja."
Hij leidt me naar de stoep.
"Je was bijna overreden."
"ah.. bedankt."
"graag gedaan" hij kijkt over zijn schouder "ik moet gaan nu.."
"ok.;"
hij gaat weg.
"Wacht!!"roep ik dan
hij draait zich om en ik stap onhandig naar hem.
"ken ik je van ergens??"vraag ik dan
hij glimlacht geheimzinnig
"Misschien wel ja.."zegt hij
"owh..."doe ik dan nadenkend waar ik heb wel al eens gezien heb..
hij glimlacht en geeft me een kus op de wang.
Als hij al aan de andere kant van de straat is herinner ik me het! Op tv!
"Nick Jonas!"roep ik.
Maar het is al te laat.