004

Harry Edward Styles POV

'Deze date was om je te leren kennen. Vertel eens iets over jezelf,' zei ik.
Scarlett prikte wat in haar spaghetti. 'Wat wil je weten?' vroeg ze en keek me vanonder haar lange wimpers aan.
Ik grinnikte. 'Wat dacht je van alles?'
Ze rolde lachend met haar ogen. 'Is 't niet een beetje vroeg om mijn hele levensverhaal te vertellen? Wat dacht je van een iets preciezere vraag?'
'Goed,' zei ik en dacht even na, waarbij ik haar bestuderend aankeek.
'Kijk niet zo, ik word er bang van,' giechelde het meisje.
'What about your family?' vroeg ik nieuwsgierig.
Langzaam verdween de glimlach van haar gezicht en ze keek fronsend naar haar bord.
Ik vroeg me af of ik iets verkeerds had gezegd, maar net op dat moment herstelde ze zich weer en deed alsof er niks aan de hand was
'Don't let me get started on that one,' lachte Scarlett en richtte haar helderblauwe ogen weer op me. 'I don't want to ruin our date.'
Duizenden vragen gingen door mijn hoofd. Waarom wilde ze niet over haar familie praten? Ik besloot er niet op in te gaan. Ik wilde deze date niet verpesten.
Het viel me nu pas op hoe mooi haar ogen waren. Stop, Harry, stop. Ga haar nou niet leuk vinden, je weet dat dat alleen voor problemen zorgt.
'Ben je eigenlijk single?' hoorde ik mezelf opeens vragen. Ik kon mezelf wel slaan.
Ze keek me een beetje vreemd aan. 'Ja, ik heb het niet zo op relaties. Jij?'
'Ik ook niet,' grijnsde ik. 'Veel te ingewikkeld.'
Het meisje keek me lachend aan. 'Inderdaad!' Ik had echt veel meer met haar gemeen dan ik dacht.
Het voelde goed als ik haar aan het lachen maakte. Alsof ze nu al mijn beste vriendin was.
'Waar denk je aan?' vroeg ze. Ik besefte me dat ik haar een tijdje in stilte, grijnzend aan had zitten kijken.
'Als ik hier met Louis was, één van mijn vrienden, had hij er niet tegen gekund dat het hier zo stil was en waarschijnlijk nu één of ander idioot dansje gedaan.'
Scarlett knikte grinnikend. 'Leuke vrienden.'
'I'll be right back,' beloofde ik Scarlett en stond op. Ik liep richting de bordjes van de toiletten.
Toen ik terugkwam, zag ik Scarlett meteen. Ze had mijn iPhone in haar handen, en ik besloot even van een afstandje te kijken hoe ze zou reageren
'It's amazing. Feels like I've known her my whole life, best friends already,' zei ik en las mijn eigen smsje voor. Scarlett schrok.
'Sorry,' stamelde ze en werd rood.
'It's okay,' stelde ik haar lachend gerust en ging weer zitten.
Zonder me aan te kijken stak ze mijn mobiel naar me uit.
Grijnzend keek ik naar haar. 'Nu weet jij wel wat ik van jou vind,' zei ik, 'maar ik heb nog steeds geen idee wat jij van mij vindt.'
Scarlett verslikte zich bijna in de slok water die ze net nam.
'Eh…’ begon ze.