Young, wild and free' 004

Rae rende snel de trappen op en duwde de grote deur open. De eerste bel was al gegaan en als ze niet voor de tweede in het lokaal was, had ze problemen. Ze rende door de gangen, de steile trappen op en stond stil voor één van de gekleurde deuren. Ze haalde even diep adem en klopte op die deur, voordat ze naar binnenliep. De les was nog niet begonnen en met rode wangen ging Rae op haar plek zitten. Ze pakte haar boeken en wachtte tot de tweede bel ging. Vlak doordat ze van huis weg wilde gaan, werd ze gebeld vanaf de andere kant van de wereld. Niall had geen idee gehad van het tijdverschil, en aangezien het bij hem bijna nacht was, had hij zo gedacht dat ze nog wel wakker zou zijn. Of in haar geval dus; net wakker. Ze hadden – zoals gewoonlijk – veel te lang gebeld met als gevolg dat Rae moest rennen om op tijd te komen.
In de pauze stond ze in de kantine en keek ze rond. Er was niet echt iemand te zien waarmee ze haar pauze wilde spenderen. Het liefst wilde ze naar Niall, maar die was er nog niet. Rae draaide zich om en zag niet dat daar al iemand stond. Ze botste tegen het meisje op, die daardoor op de grond viel.
‘Oh, sorry!’ riep Rae uit. Ze knielde naast het meisje neer en kwam tot de conclusie dat ze haar al vaker had gezien.
‘Geeft niet,’ mompelde het meisje met een zachte, hoge stem. Ze glimlachte lichtjes.
‘Heb ik je pijn gedaan?’ vroeg Rae voor de zekerheid. Ze blies een pluk rood haar uit haar gezicht zodat ze naar het blonde meisje kon kijken. Die schudde snel haar hoofd en krabbelde overeind. Haar boeken waren gevallen en Rae stapelde er snel een paar op, voordat ze die stapel naar haar toe schoof.
‘Dank je,’ zei het meisje. Ze wilde zich omdraaien om weg te lopen.
‘Wacht, hoe heet je?’ wilde Rae weten.
‘Eve,’ zei ze zachtjes. “Eve Swann.’
Ze stak mijn hand uit, die Rae schudde. ‘Mooie naam. Ik ben Rae Samuels.’
‘Fijn je te leren kennen. Maar ik zal je tijd niet langer verdoen.’ Rae’s ogen werden groot.
‘Weet je wat, we kunnen samen lunchen, anders zijn we allebei alleen.’ Haar glimlach werd oprecht en lichtte haar bruine ogen op.
‘Oké, graag.’ Eve stopte haar boeken in haar tas en liep achter Rae aan naar een tafel. Rae glimlachte. Dit meisje was aardig, misschien konden ze nog wel vriendinnen worden.