O27.

POV Niall
Ik gooi mijn koffers in mijn kamer en ga meteen op mijn bed liggen. Ik ben doodmoe. Gelukkig hoeven we de komende 2 weken niks te doen.
Ik staar naar het plafond. Ik kan niet slapen, dat weet ik zeker. Ik sta weer op. Ik ga mijn koffer maar eens uitpakken.
Ik pak mijn wasmand en gooi alle kleding die ik aan heb gehad erin, de rest leg ik weer terug ik de kast.
Mijn koffer schuif ik onder mijn bed en ik ga naar de woonkamer. Er is niemand. Ze zullen vast nog bezig zijn met hun koffers. Ik loop naar de koelkast. Er is nog helemaal niks in huis. Ik vul een glas water en ga daarmee op de bank zitten. Ik kijk om me heen. Het is fijn om weer thuis te zijn.
Wat zal ik gaan doen? De dag is nog lang niet om, en ik vind het onzin om nu te gaan slapen. Zo moe ben ik ook weer niet.
Liam komt de kamer ingelopen. ‘Where are you thinking about, Niall?’ vraagt hij.
Ik haal mijn schouders op. ‘Things..’ zeg ik.
Liam lijkt meteen al te snappen waarover ik na denk.
´If you need her, call her´ zegt hij. Ik kijk hem eventjes aan. ´It’s already 1 o’clock, i guess she’s at home, Niall’
‘I’m gonna try it’ zeg ik en ik sta op. Ik loop naar mijn kamer. Mijn mobiel ligt op mijn nachtkastje. Ik pak hem op , ga naar contacten en zoek het nummer van Elvira op. Daarna druk ik op het groene knopje. De telefoon gaat een paar keer over. Ik haal de telefoon van mn oor en druk op het rode knopje. Ik kon het niet. Ik kan haar niet bellen. Iets houd me tegen.
I´ll leave it for another day..

POV Harry
Ik lig op mijn bed. Al bijna driekwartier. Ik doe niks. Ik staar voor me uit. Waarom ben ik hier? Het was fijn om thuis te zijn, dat vertelde mijn hoofd me wel. Maar mijn hart zei iets heel anders. Ik wilde weg van huis, voor een meisje wat ik twee dagen kende. Gek? Ja zeker, maar niks in me zei dat het verkeerd was om naar Nederland terug te gaan.
Ik wilde haar gewoon leren kennen, dat is toch niet zo raar? We hebben elkaar zelfs gezoend. Ik wilde meer over haar te weten komen. Ik wist niet eens in welke stad ze woonde. Ik wist niet eens of ze broertjes of zusjes had.
Zij weet heel veel over mij. Over mijn superster-ik. Maar zo goed als niks over mijn persoonlijkheid.
Maar over 1 week begon school voor haar weer. En over 2 weken zat ik weer zo goed als vol, vanwege optredens en signeersessies.
Maar ik wil niet dat het zo is dat ik haar de komende 3 maanden niet zie of spreek. Ik moet met een goede oplossing komen, anders speel ik met mijn eigen gevoelens, en die van Céline. Dat is het laatste wat ik wil.