003

Ik stond nadenkend voor mijn kast en trok het ene na het andere outfit eruit. Met een zucht vroeg ik me af waarom ik zoveel moeite deed voor een onbekende jongen.
Uiteindelijk koos ik een simpele skinny jeans met ballerina’s, en een wit loshangend topje.
Ik hoorde de deurbel gaan, en gooide haastig mijn spullen in een tasje. Ik snelde de trap af en opende de deur.
Daar stond Harry, nonchalant tegen de deurpost geleund. Hij had een beige broek, witte sneakers, een wit shirt met v – hals, en een loshangend, blauw, geruite overhemd aan.
Hij pakte mijn hand en drukte er een kus op. ‘Je ziet er mooi uit,’ zei hij.
Op één of andere manier voelde ik me – ondanks dat deze jongen niks voor me betekende – toch rood worden.
We liepen naar zijn auto, die voor mijn huis geparkeerd stond. Het verbaasde me dat hij geen chauffeur had.
Ik stapte in zijn auto en wachtte tot hij achter het stuur was gaan zitten.
Het duurde niet lang voor we stopten voor een restaurant. Nu pas besefte ik dat het zo'n beetje de hele weg stil was geweest.
Maar geen ongemakkelijke stilte. Alsof ik met een vriend was, die ik al jaren kende. Ik had al een tijdje naar zijn krullen gekeken en me afgevraagd of die altijd zo vielen.
'Ik heb een hele rare vraag,' zei ik opeens verlegen. 'Mag ik je haar aanraken?'
Harry schoot in de lach. 'Sure.'
Lachend woelde ik door zijn krullen. Ik kon er ook niks aan doen dat ze zo schattig waren.
'Dank je,' glimlachte ik. Tevreden ging ik weer recht op mijn stoel zitten.
Harry stopte de auto voor een chique - uitziend restaurant.
‘Ben je hier ooit geweest?’ vroeg hij.
Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee, ik kom meestal niet in dit soort restaurants,’ grinnikte ik bewonderend.
Hij hield zijn hoofd schuin en keek me vragend aan. ‘Je leek me wel zo’n type dat met haar ouders naar chique restaurants gaat.’
Mijn grijns veranderde onmiddellijk in een norse streep. Het leek hem niet op te vallen, toen hij uitstapte en het portier voor me openhield.
‘Thanks,’ mompelde ik en stapte ook uit.
Ik liep achter hem aan naar binnen, en volgde hem daarna naar een tafeltje.
Hij schoof een stoel voor me naar achter. Ja, hij was wel een gentleman.