Hoofdstuk 3

Ik verslikte me bijna in de soep. Had ze dat nu echt gezegd? “uitstekend idee mevrouw park !” antwoorde cato meteen. “wat? Absoluut niet!” riep ik verontwaardigd uit, dat mijn eigen moeder zoiets zei kon ik gewoon niet bevatten. “maar liefje, denk eens al de roem die je zou krijgen als je zou winnen.” Dat was waar maar ik zou niet winnen daar was ik zeker van en ik wou opnieuw tegenspreken. Maar ik besefte dat het waarschijnlijk toch geen zin zou hebben, dus ik deed alsof ik me bij hun beslissing had neergelegd.”goed mam, ik geef me wel als vrijwilliger op.” Maar ik besloot dat ik de dag van de boete helemaal niets zou doen. Als cato zo graag wou sterven dat hij dat dan maar alleen deed. Ik wist natuurlijk wel dat hij een grote kans had om te winnen, ik had hem tijdens de training vaak genoeg bezig gezien om te weten dat hij dodelijk was. Het was goed mogelijk dat hij als winnaar van de spelen terug keerde maar dan zou ik tenminste nog leven. Mijn moeder knikte tevreden en liet het onderwerp verder rusten. Na het eten ging ik weer naar boven en bleef daar tot de Johnsons weg waren. Toen ik weer beneden kwam zat mijn moeder grijnzend in de zetel :” ik ben heel trots op je ,Lizzy!” oh, nee geen sentimentele speech. Straks praatte ze me nog een schuldgevoel aan. Ik had altijd al het gevoel gehad dat ik haar teleurstelde, misschien moest ik toch maar meedoen. Nee, zo mocht ik niet denken, mijn leven was belangrijker dan dat zij trots zou zijn op mij. Ik lachte moeilijk naar mijn moeder en ging naast haar in de zetel zitten. Ik zapte nog een kwartiertje op de tv om erachter te komen dat er alleen maar stomme capitoolprogramma’s waren. Dus besloot ik te gaan slapen. Ik wenste mam slaapwel en slenterde toen terug naar boven. Morgen zou de dag van de boete zijn, het capitool zou weer 24 tributen eisen en 23 levens opofferen. Die nacht droomde ik slecht, ik had nog steeds niet helemaal besloten of ik wel of niet zou meedoen. Na een paar keer badend in het zweet wakker te zijn geworden viel ik dan uiteindelijk toch in een droomloze slaap.