Chapter Three

Nadat we uiteindelijk 4 pound bij elkaar hadden gekregen gingen we naar de Mac Donalds. Gelukkig kostte een hamburger maar 1 pound en een fristi ook. Anders hadden we lang niet genoeg gehad. "Mommy," zei Eve, "why don't I have a daddy?" Ik keek het meisje verdrietig aan. "Daddy is dead, sweetheart." En dat was zo. Mijn vriendje, waar ik van mijn 14e tot mijn 17e bij was geweest werd aangereden en lag met kritieke toestand in het ziekenhuis. Uiteindelijk was hij overleden. Het leek wel alsof iedereen mij in één keer verliet. Het kleine meisje knikte instemmend, alsof ze het begreep. Samen met Eve verliet ik de Mac. We gingen naar de boomhut en aangezien het al 21.00 was, was Eve moe. Ze viel direct in slaap. Ik piekerde nog een tijdje over wat ik moest doen met Eve en mij. Na een tijde viel ik toch in slaap.
Toen ik wakker werd merkte ik dat Eve nog lag te slapen. Ik stond op, wat moeilijk ging in deze boomhut, wat al moeilijk was. Mijn hoofd zou het plafond raken als ik niet zou bukken, en ik ben maar 1.59! Voor Eve leek het groot genoeg te zijn. Eve was amper 1.00 meter. Vertederd keek ik naar Eve. Ze werd wakker en ging staan in de boomhut. "Let's go again?" vroeg Eve. Ik knikte naar haar. Samen gingen we de boomhut uit en liep ik met Eve op mijn arm naar de stad. We gingen zitten op Eve's 'vaste plekje,' volgens mij kwam ze hier graag. Eve kroop tegen me aan. Onze kleren zaten helemaal onder de modder, maar dat maakte me nu even niks uit. Het enige dat telde waren Eve en ik. Je zou het niet geloven hoe veel ik in zo'n korte tijd van Eve ben gaan houden, het lijkt wel alsof ze mijn eigen dochtertje is. "I hoped you were here already," hoor ik een onbekende stem zeggen.