Chapter Two

"Eve!" riep ik naar het kleine meisje. Eve keek mijn kant op, ze leek eindelijk vriendjes te hebben gemaakt en daar was ik blij mee. "I'll bring you home now. It's 5 o'clock already and your parents must be worried to death!" "I don't have parents, silly Maika." Ik keek geschokt naar het meisje, dit verklaarde waarom haar kleren er zo vies uitzagen. "You don't have parents either Maika. I know that." Het meisje kijkt me lief aan terwijl ze dit zegt. "Would you come with me then? Maybe it's our destiny to be together," grapte ik tegen het meisje, maar ze leek het serieus op te nemen. "May I call you mommy Maika?" Een grote glimlach verschijnt om mijn gezicht. "Of course you can sweetheart. But you see, I don't have a house, where do you normally sleep?" Het meisje pakt me bij de hand en trekt me mee naar een boom. Ze wijst naar boven. Het bruine hout van de boomhut steekt af tegen de groene bladeren van de boom. Ik was al lang blij dat Eve niet op straat sliep. Ik was sowieso blij dat ik Eve had ontmoet. "Can I sleep here with you Eve?" Het meisje knikt. "What do you usually eat?" Het meisje haalt haar schouders op. "Whatever I can get. I mostly go to the center." Ik kijk het meisje meelevend aan. "Well let's go to the center then." Het meisje glimlacht naar me en met kleine pasjes lopen we naar het midden van de stad, dat toch dichterbij bleek te zijn dan ik eigenlijk dacht. Eve ging zitten met haar handje op. Dat ze dit op haar leeftijd al moest doen. "How old are you actually?" vraag ik. "I'm 4, and you?" zei ze terwijl ze vrolijk 5 vingers in de lucht stak. Liefkozend drukte ik haar duim naar binnen. "I'm 18." glimlachte ik. Net nadat ik dat had gezegd kwamen er 5 jongens langs lopen. Ze waren niet lelijk, anders kon ik het niet zeggen. Eén jongen in het bijzonder viel me op. Hij had bruine krullen die langs zijn perfecte gezicht vielen. Hij had pretlichtjes in zijn grijs-groene ogen. Toen de jongen ons zag zitten was zijn perfecte glimlach verdwenen. Hij keek, hij keek duidelijk. Even maakte ik oogcontact met hem, totdat hij door zijn vrienden werd meegetrokken. Vanaf vandaag geloofde ik in liefde op het eerste gezicht.