020 | Audrey Memphis

Audrey Memphis

'We moeten maar eens teruggaan, ik denk dat ze ongerust zijn' zei Seth terwijl hij eens over mijn haren wreef. Ik knikte en keek toen naar Carlisle en hij knikte begrijpend. 'Als er iets is we zijn er voor je' zei hij vriendelijk glimlachend naar me. Ik knikte dankbaar en ik en Seth liepen naar de achterdeur en we liepen weg. 'Seth?' vroeg ik na een tijdje. 'Ja?' antwoorde hij terug en toen begon ik te twijfelen. 'Wat is er met die vampier gebeurd?' doelend op de roodharige vrouw. 'Ze is weg, voorgoed' en hij sloeg zijn arm om me heen en drukte me dicht tegen hem aan. Ik zuchtte opgelucht, en krulde mijn arm rond zijn rug terwijl we richting Emily gingen.

We stapten de veranda op en meteen vloog een bruiharig klein beestje op me af en klom richting mijn nek en knuffelde me. Ik heb je gemist Aud, ik was zo bezorgd om je, zei hij en meteen begon ik te glimlachen en legde mijn hand op zijn tedere rugje. 'Ik jou ook Cher, ik jou ook' hij kroop mijn schouder op en ik liep naar binnen. Seth was al naar binnen gerend want Emily had verse muffins gemaakt. Ik werd meteen omarmd door de tengere armen van Emily. 'Ik was zo bezorgd om je' zei ze zachtjes in mijn oor en toen ze me losliet nam ze me snel mee naar binnen en gaf me een verse muffin en wat te drinken. De jongens namen er snel nog een stoel bij en ik ging zitten terwijl ik wat van mijn drankje dronk. 'Wat is er eigenlijk verder gebeurd bij de Cullens?' vroeg Sam toen meteen ter zake en het was meteen alsof ik vanbinnen bevroor. Seth keek me aan maar ik keek angstig voor me uit. Ik schaamde me voor wat ik had gedaan. Ik was bang dat ze me gingen vermoorden, omdat ik te gevaarlijk was voor hun en hun volk. 'Euhm nou, Carlisle heeft heel goed voor haar gezorgd'. Ik keek op maar ik kon toch de blozende wangen van Seth zien. Hij dacht vast aan wat er gebeurde in het kamertje. Toen ik er ook weer aan dacht begonnen mijn wangen te gloeien en boog ik mijn hoofd wat naar beneden zodat de andere het niet zouden zien. Cherry kwam voor me zitten en kruiste zijn piepkleine armpjes. Aud, vertel me wat er gebeurt is hoorde ik hem denken. Ik lifte mijn hoofd wat op en ik speelde het fragment in mijn hoofd weer af en op het einde keek Cherry me met grote ogen aan. 'Ik kan er ook niks aan doen!' riep ik uit en sprong zo snel en hard op dat de stoel omkletterde. Ik vlocht mijn handen in mijn haren. 'Het is niet mijn schuld dat mijn moeder een mannenverslinder was, dat was haar nature aard, ik kan daar niks aan doen!' riep ik weer en de tranen schoten in mijn ogen. 'Het is al erg genoeg dat ik weet dat ik mensen kan vermoorden' zei ik toen wat zachter en rende (alweer) het kleine huisje huilend uit. Ik rende weer naar het strand en ik liet me huilend in het zand ploffen.

Kort i know, maar ik had zin om een soort van (slechte) cliffhanger te maken, wnat dan kan ik in het volgende hsje oneindig veel schrijven over het idee in mijn hoofd hope you enjoyed it! Tell me what you thought about it , my loves ^^