Prologue.

Bella Whitehouse.

''Mam, alstublieft ik smeek het je blijf bij me.'' Ik hield haar hand stevig vast. Ze mag me niet alleen laten en nu zeker niet. Ik hoorde een lage piep en zag dat dokter hevig binnenstormde, ik werd uit de kamer gestuurd. Ik huilde alsof ik nog nooit had gehuild. Ik liet me neerzakken op de grond en wiebelde mezelf heen en weer, heen en weer, heen en weer.Ik voelde twee stevige armen rond me heen, die me dwingde te stoppen met wiebelen. Een lange vrouw met zwarte korte haren liep naar me toe. Het was een dokter dat zag ik aan haar lange witte jas, en haar groene broek. Ik keek haar smekend aan, ik wou horen dat mijn moeder oké was. ''Bella, het spijt me echt. Je moeder heeft het niet gehaald...'' derest hoordde ik al niet meer, mijn wereld storte in. Het voelde net dat mijn hart in stukken werd gescheurt. Ik huilde en honderd duizend tranen gleden langs mijn wangen. ''sssht, sssht.'' Hoorde ik iemand me sussen. ''Justin Drew Bieber, waar the hell was ...'' Verder kwam ze niet, want ze zag me huilen.