002.

Pov. Alyssa Verbruggen
‘Schat?!’ roept m’n vader naar boven, ‘Kom je eten?’ ‘Ja, ik kom eraan.’ Ik sluit m’n laptop af en slenter de trap af. ‘Wat eten we?’ vraag ik terwijl ik op een stoel neerplof. ‘Ik heb pizza besteld.’ ‘Aah… Lekker! Wacht. ’t Is zeker omdat je iets belangrijks gaat vertellen, hè? Want normaal bestel je nooit pizza.’ zeg ik. ‘Je kent me te goed, meisje. Ik heb inderdaad belangrijk nieuws…’ ‘Nou, vertel.’ zeg ik geïnteresseerd. ‘Nou… Je kent One Direction toch wel?’ vraagt hij. ‘Ja, tuurlijk.’ zeg ik verveeld. Ik heb hun muziek nooit zo leuk gevonden, maar Harry is zooooo’n cutie. ‘Nou… Hun manager is een goede vriend van mij. En ze komen dus vanaf morgen hier in huis, omdat ze een tour door Nederland gaan maken.’ Normaal zou ik zijn gaan schreeuwen, dansen en gillen, maar ik moest me in bedwang houden omdat m’n vader erbij zat. ‘Leuk.’ zei ik koeltjes. ‘Ja, dat is het inderdaad.’ zegt m’n vader met een grote glimlach op z’n gezicht. Ik vind het fijn om te zien dat m’n vader zo enthousiast is over morgen. Snel tover ik een bescheiden lachje tevoorschijn om mijn vader gerust te stellen. ‘Dus…’ zegt mijn vader al kijkend naar de pizza’s, ‘Die laten we niet koud worden.’ Hij pakt een doos en maakt hem open. ‘Hmmm... Salami. Die is voor jou.’ ‘Dank je, pap.’ Pizza salami is m’n lievelingspizza. Zelf pakt hij de andere doos waar hij een pizza uit pakt met hete pepers. Hij neemt een hap en ik kijk hem met open mond aan. ‘Hoe kun jij die dingen eten, man?!’ roep ik bijna uit. ‘Haha. Ik ben wel pittiger eten gewend.’ Tsja… Vind je het gek? Hij is zo vaak weg naar andere landen voor z’n werk en daar heb je vast héél pittig eten. ‘Maar over morgen gesproken…’ gaat m’n vader verder, ‘We hebben dus de kamer van Jason, daar kunnen in ieder geval al twee jongens liggen. En ik denk dat James, hun manager, bij mij op de kamer komt. Dus dan kunnen er nog twee jongens op de logeerkamer, maar dan moet er dus een bij jou op de kamer.’ Ik kan m’n drinken nog net binnenhouden. ‘Wat?!’ schreeuw ik uit als ik m’n drinken heb proberen rustig door te slikken, geen succes. ‘Ja, lieverd. Sorry. Maar ik laat een van die jongens niet op de bank slapen…’ ‘Nog niet eens zo’n slecht idee.’ mompel ik. ‘Trouwens… Het ligt eraan wíe er op m’n kamer moet slapen.’ Eigenlijk hoop ik Harry. ‘Ja, maar dat zien we morgen wel.’ zegt m’n vader.