A ranger/traitor 38

Miko zat doodstil in de kruin van een boom in de buurt van het voornaamste kruispunt van het Westwoud. Hij hield de wegen goed in de gaten. Will en Andros slopen door de rest van het woud om daar de spion of wie dan ook op te sporen. Miko had het gevoel dat hij nutteloos werk deed. De kans was erg klein dat iemand met kwade bedoelingen gewoon over de weg kwam aangewandeld, maar hij wist ook wel dat hij nog bijlange na niet genoeg kon sluipen en versmelten met de schaduwen als een echte grijze jager om met Will mee te gaan. Op dat moment zag hij in de verte iemand aankomen. Snel floot hij het afgesproken signaal en spande zich in om nog beter te kunnen zien. Als snel werd het hem duidelijk dat het een ruiter was. Even later zag hij dat het een grijze jager was. Hij droeg een jagersmantel en wat belangrijker was hij reed op een jagerspaard. Een spion kon de mantel van een van de vermiste jagers aantrekken, maar op diens paard kon hij onmogelijk rijden. Miko floot de informatie door aan Will en Andros. Daarna wachtte hij tot de ander vlakbij was en sprong uit de boom. De jager hield zijn paard in.
“Wie ben jij?”
“Miko.”
“De nieuwe leerling van Will?”
“Ja.” Nu wist Miko zeker dat de ander een jager was ook al had hij hem nog nooit gezien. Niemand anders was op de hoogte van wie hij was.
“Waar is je leraar? Ik heb...” De jager draaide zich bliksemsnel om.
“Will! Daar ben je!”
“Dag Largant, ik merk dat je je zesde zintuig nog niet verloren bent.”
“Slecht nieuws Will, we weten wie er achter dit alles zit.” Will trok zijn wenkbrauwen op.
“Is dat slecht nieuws? Wie is het?”
“Skandia.” Wills mond zakte open.
“Wat!!!”
“Hoe weten jullie dat?”, vroeg Andros die uit het niets leek op te duiken.
“Ten eerste is er weer een grijze jager aangevallen, maar deze had een leerling Corn en die kon ontkomen en vertelde ons dat de aanvallers het huisje omsingelde. Ze waren met minsten dertig man en meestal gewapend met bijlen. Hij kon ook enkele woorden van hen herhalen en dat was Skandisch. Ten tweede is Zeeklif aangevallen met verschillende schepen. Eerst vielen ze Noordam aan en nu Zeeklif. Volgens ons is het duidelijk dat ze vooral jou zochten, Will. Daarbij komt nog het verdwenen schip.” Will staarde naar de lucht.
“Ik vrees dat Erak iets erg overkomen is.”
“Dat is wel zeker.”
“Wat doen we nu?”
“We blijven hier, wie weet kunnen we nog wat te weten komen over de precieze dreiging.”