Deel 3

Ze waren bij het appartement en de jongens stonden er al. “Hey guys!” Zei Tammy opgewekt. “Hey, do you like your appartement?” vroeg Kendall. “Not really,” zei April. “It looks VERY bad.” “What’s wrong with it then?” vroeg James. “Well” zei April “there’s no colour at all! And everything is… *o, hier gaan we weer, Tammy kom op dit weet je! Hoe zeg je nou vies!* euhm… vies?” “well it’s not clean” zei Tammy “Do you mean filthy?” “Yes that’s it!” “Ok I’m not the best at englisch, as you might have seen.” Maar Logan zei: “O it’s all right, it’s actually kind of cute seeing you try” maar dat maakte nou niet echt dat Tammy zich beter voelde. Terwijl April de kamer aan Carlos en Kendall liet zien en aan het bedenken waren wat ze eraan konden doen, gingen James, Logan en Tammy naar de winkel om de nodige spullen te kopen.

Ze gingen naar het winkelcentrum vlakbij het Palm Woods. Ze kochten tandenborstels, tandpasta, eten en nog veel meer andere spullen die ze dachten nodig te hebben. Tijdens het winkelen vertelden Logan en James over hun dagen in het Palm Woods en over hun tijd als band bij Roque Records. Ook gaven ze Tammy nog een adres mee waar ze auditie voor een film kon doen. Ook gaven ze nog wat handige tips voor het vinden van auditie adressen.

Ondertussen waren April, Carlos en Kendall in het appartement bezig.
“Wow” was het enige wat Kendall en Carlos uit konden brengen toen ze het appartement zagen. “This is even worse then our appartement!” zei Carlos verbaasd. “So what do you think we can do about it?” Vroeg April, die toch wel een beetje opgelucht was dat het niet raar was dat het appartement er zo uitzag. “I think I saw some paint in the janitors closet when we came up here.” Zei Kendall bedenkelijk. En inderdaad toen ze bij het conciërge hok aankwamen stonden daar een stuk of 10 potten verf. April koos de kleuren lichtblauw, oranje en wit uit om te gaan gebruiken.

Terwijl April en de 2 jongens druk aan het verven waren kwam Tammy er alweer aan met James en Logan. “it’s starting to look really good!” Zei James die met bewondering naar de gekleurde muren stond te kijken. “Tammy pakte snel een kwast en begon mee te helpen. Ook de rest ging gauw mee helpen. Zo waren ze in een paar uur al klaar. “Wow dit is echt veel beter!” zei Tammy tegen April. Die wel een beetje blij was dat ze weer eens iets in het Nederlands kon zeggen. “Ja hè!” fluisterde April er snel achteraan, want daar kwamen de jongens al aan. “hey, it’s looking much better don’t you think?” vroeg Carlos. “Yeah it really does thanks for your help.” Zei April een beetje verlegen. “O, we have to go guys, Gustavo needs us at the studio, we have to record a new song.” Zei Logan die naar zijn telefoon stond te kijken. “Ok, we’ll see you later then!” Zei James. “Yeah, beye!” zeiden de anderen tegelijk. Toen de jongens weg waren, gingen April en Tammy de boodschappen uitpakken. Ook gingen ze nog maar een keer het vliegveld proberen te bereiken. Toen ze eindelijk iemand aan de lijn hadden gekregen en vroegen of hun bagage al terecht was, kregen ze te horen dat hun bagage per ongeluk op het verkeerde vliegtuig was beland en dat die waarschijnlijk nu ergens in Afrika lag. Toen Tammy en April dat hoorden legden ze verbouwereerd de hoorn erop voordat de dame nog meer kon zeggen. “Nou lekker is dat, die zien we dus nooit meer terug!” Zei April bezorgd. “Nou ja we moeten ons er maar niet te druk om maken, kom op we zijn ten slotte in LA, winkels genoeg.” Zei Tammy die toch een beetje positief probeerde te blijven.

Tammy en April besloten eerst maar de rest van de dag uit te rusten want na alle tegenvallers en al dat verven waren ze erg moe geworden. Wel waren ze blij dat ze al nieuwe vrienden hadden gemaakt.

De volgende dag ging Tammy auditie doen voor een film en ging April beginnen aan een script. Tammy ging het eerst maar eens proberen bij het adres dat ze had gekregen van James en Logan tijdens het winkelen. Ondertussen was April op de bank gaan zitten en probeerde een begin te maken aan haar script. Erg veel succes had ze niet, want haar hoofd was helemaal leeg. Daarom was ze ook niet erg vrolijk toen ze werd gestoord. Heel hard werd er op de deur geklopt, toen april door het spionnetje in de deur keek zag ze dat het die meneer was die de vorige dag zo chagrijnig achter de balie gezeten had. April deed open en vroeg, “Is there a problem?” “No, I just have to give every new renter in this building a fruit basket to welcome them to the Palm Woods.” Zei de meneer met een chagrijnige blik. “April pakte de mand aan en stelde zich voor. De man deed dat ook kortaf en zei erachteraan. “but who cares.” Toen April dat hoorde deed ze de deur snel dicht en probeerde verder te gaan met haar script terwijl ze een appel uit de mand at. Maar na die onderbreking kon ze wel eindelijk een begin maken met haar script, dus echt erg was die onderbreking nu ook niet meer.